Właściciele gospodarstw hodujących bydło często spotykają w swojej praktyce tak niebezpieczną chorobę zakaźną jak salmonelloza. W większości przypadków młode osoby cierpią na tę chorobę, ale możliwe jest, że dotknięte nią będą także osoby dorosłe, u których choroba przebiega bezobjawowo. Niebezpieczeństwo salmonellozy i jak ją leczyć, wymyślmy to.

Co to za choroba

Salmonelloza jest ostrą chorobą zakaźną, która dotyka prawie wszystkich zwierząt hodowlanych, której towarzyszy gorączka i zaburzenia przewodu pokarmowego. W ciężkich przypadkach choroba może wpływać na układ oddechowy, w tym płuca.

Dana osoba może również zostać zarażona daną chorobą. Czynnikiem sprawczym salmonellozy jest bakteria Salmonella z rodziny bakterii Enterobacteriaceae.

Najczęściej salmonelloza dotyka młode zwierzęta, które hodowane są w warunkach niespełniających norm sanitarnych. Złe odżywianie, niehigieniczne warunki prowadzą do tego, że zwierzęta mają obniżoną odporność i stają się podatne na różne infekcje.

U cieląt temperatura ciała wzrasta, gorączka, zaburzenia trawienne, a przy ostrej formie wpływa to na płuca.

Tło historyczne

Paratyphoid lub salmonelloza jest wywoływana przez bakterię Salmonella, nazwaną na cześć tytułowego weterynarza Salmona, który wraz z biologiem Smithem w 1885 roku wyizolował patogenną bakterię z materiału biologicznego martwych świń. Kilka lat później podobne bakterie znaleziono u cieląt, myszy i kurczaków.

W 1934 r. Przedstawiciele Międzynarodowego Towarzystwa Mikrobiologów zaproponowali połączenie wszystkich bakterii z tej grupy pod jedną nazwą - „salmonella” i nazwać chorobę „salmonellą”. Choroba jest szeroko rozpowszechniona na całym świecie, w tym w krajach poradzieckich.

Ważne! Dystrybutorzy pałeczek to głównie dojrzałe osobniki, które są w stanie przenosić infekcję na zwierzęta tego rodzaju, inne gatunki, a nawet na ludzi.

Szkoda ekonomiczna

Jeśli nie podejmiesz wszystkich niezbędnych środków w celu wyeliminowania choroby na czas, jest on w stanie przynieść ogromne straty finansowe dla rolnictwa. Głównym niebezpieczeństwem choroby jest to, że szybko przenosi się ze zwierzęcia na zwierzę, wpływając na całe stado.

Według statystyk śmiertelność młodych zwierząt u prosiąt wynosi od 50 do 70%, u jagniąt - 40–50%, a u zwierząt futerkowych wskaźnik ten waha się między 60–70%. Jak widać, wraz z rozprzestrzenianiem się bakterii paratyfoidalnych może umrzeć ponad połowa całkowitej liczby zwierząt gospodarskich, w tym cieląt u bydła.

Patogen i przyczyny infekcji

Czynnikami sprawczymi salmonellozy są bakterie Salmonella różnych typów. W rzeczywistości wszystkie są do siebie podobne: wizualnie przypominają małe organizmy w kształcie prętów o zaokrąglonych krawędziach, których długość sięga 1–4 μm, szerokość wynosi około 0, 5 μm.

Nie tworzą zarodników ani kapsułek. Salmonella należą do mikroorganizmów Gram-ujemnych, mogą być barwione barwnikami anilinowymi.

Należy zauważyć, że za najwygodniejsze warunki do rozmnażania bakterii chorobotwórczych uważa się temperaturę +37 ° C i wyższą, a także pożywkę w zakresie 7, 2–7, 6 pH. Z kolei bakterie mogą tolerować zamarzanie przez okres 3-4 miesięcy, a w odpadach organicznych (obornik, kał) mogą utrzymywać się przez miesiące.

Patogenne mikroorganizmy giną w zakresie temperatur + 70–75 ° С przez 15–30 minut. Roztwory dezynfekujące wodorotlenku sodu, aktywnego chloru, jodu, świeżo gaszonego wapna pomagają pozbyć się patogenu.

W większości przypadków choroba u cieląt jest rejestrowana wiosną podczas wycielenia. Za główną przyczynę zakażenia uważa się znaczny spadek odporności cieląt i pogorszenie ogólnej odporności organizmu na różne bakterie i wirusy.

Wynika to z braku składników witaminowo-mineralnych w diecie, niekorzystnych warunków życia itp. Choroba jest szczególnie niebezpieczna dla młodych zwierząt w wieku od 10 do 60 dni.

Pierwsze bakterie zakażające słabe, słabo rozwinięte fizycznie cielęta lub osoby z patologiami rozwojowymi. Infekcja odbywa się poprzez karmienie cieląt mlekiem matki, które jest nosicielem bakterii.

Ważne! Cielęta chore na salmonellozę nabywają odporność, ale nadal przenoszą chorobę poprzez ślinę, kał itp. Jeśli nie zostaną podjęte środki w celu wyeliminowania choroby, to po 2-3 tygodniach cała liczba młodych zwierząt, pomimo dobrych danych fizycznych, może umrzeć. Wirusy Salmonella mogą tolerować suszenie przez długi czas. Dlatego zainfekowane artykuły gospodarstwa domowego, na przykład grabie, widły, a także kojce zanieczyszczone odpadami od chorych zwierząt, były źródłem infekcji od bardzo dawna.

Patogeneza

Pierwszym narządem dotkniętym salmonellą są jelita. Przez jamę ustną drobnoustroje zaczynają się intensywnie namnażać, a u zwierzęcia pojawiają się pierwsze objawy choroby.

Jeśli układ odpornościowy cielęcia jest w porządku, bakteria nie ma siły, aby przebić się przez limfę lub krew, i jest wydalana z kałem bez powodowania szkody. W przeciwnym razie salmonella dostanie się do krwioobiegu, rozprzestrzeni się na wszystkie narządy, a tym samym doprowadzi do pojawienia się posocznicy paratyfoidalnej.

Aktywne rozmnażanie bakterii prowadzi do tego, że zaczynają one wydzielać endotoksyny, które w dużych ilościach stają się prawdziwą trucizną dla cieląt.

Ten okres jest uważany za najniebezpieczniejszy, ponieważ zmiany wysiękowe, które występują w układzie krążenia, prowadzą do diapezy krwi czerwonych krwinek, prościej, krwawienia, a także uszkodzenia błon śluzowych i surowiczych powłok.

Objawy i przebieg choroby

Istnieje kilka stopni zakażenia salmonellą: ostra lub ciężka, podostra i przewlekła. Jednak objawy we wszystkich trzech przypadkach są prawie identyczne. Okres inkubacji, od porażki przez bakterie do wystąpienia charakterystycznych objawów, wynosi 1-3 dni.

W przypadku narażenia na silne fizycznie osoby okres inkubacji może trwać do tygodnia.

Ostry

Początek choroby charakteryzuje się gwałtownym wzrostem temperatury, który osiąga 40–41 ° C. Na tle podwyższonej temperatury zwierzę ma problemy z funkcjonowaniem układu sercowo-naczyniowego: częstość akcji serca wzrasta do 150 uderzeń na minutę, występują arytmia, ciężki oddech, duszność.

Ponadto manifestują się objawy surowiczego zapalenia spojówek: łzawienie, ropne zapalenie błony śluzowej nosa.

Po kilku dniach pojawiają się problemy z jelitami. W kale można znaleźć skrzepy śluzu z pęcherzykami, później pojawiają się krwawe plamy o nieprzyjemnym, raczej ostrym zapachu. Po uszkodzeniu jelit rozpoczyna się etap uszkodzenia nerek i układu moczowo-płciowego.

Oddawanie moczu staje się częstsze u cieląt; staje się bardzo bolesne. Białko jest obecne w moczu, pojawiają się czerwone krwinki i inne substancje, które nie są charakterystyczne dla normalnego składu. W przypadku braku leczenia po 5-10 dniach zwierzę traci wagę i ostatecznie umiera.

Podostra postać salmonellozy objawia się podobnymi objawami, ale są one nieco słabsze. Zwierzę rośnie w temperaturze, zaczyna się biegunka i zapalenie spojówek, nie ma wyraźnych oznak naruszenia układu moczowo-płciowego, ale pojawiają się oznaki infekcji płuc, słychać świszczący oddech, dyszę pęcherzykową.

Kurs przewlekły

Przewlekły przebieg choroby z reguły jest konsekwencją nieleczonej postaci ostrej lub podostrej infekcji. W tym przypadku objawy bardziej przypominają zapalenie płuc niż obecność bakteryjnej patogennej salmonelli w organizmie.

Wśród objawów przewlekłej salmonellozy odnotowano:

• suchy i rzadki kaszel, który następnie staje się wilgotny, utrzymujący się i bolesny dla łydki;
• łagodna biegunka, która szybko ustaje;
• nieżyt nosa, stopniowo przekształcając się w ostrą formę;
• zapalenie stawów;
• rozwój zapalenia płuc;
• jęczy zwierzę, odrzucając głowę do tyłu.

Jednocześnie w płucach zwierzęcia słychać świszczący oddech, oddech staje się ciężki. Ta postać choroby może trwać do dwóch miesięcy, a jeśli młode zwierzęta nie będą leczone w tym czasie, prawdopodobieństwo śmierci jest wysokie.

Czy wiesz Salmonella jest wyjątkowo odporna na różne czynniki zewnętrzne. Doskonale znosi zamrażanie, aktywnie rozmnaża się w temperaturze pokojowej, może swobodnie przenikać przez skorupkę jajka, żyć do jednego miesiąca w fermentowanych produktach mlecznych. Co zaskakujące, nawet palenie i solenie nie jest w stanie skutecznie poradzić sobie z bakterią i działa tylko przy stężeniu soli co najmniej 18%.

Diagnostyka

Rozpoznanie salmonellozy u cieląt przeprowadza się za pomocą badań laboratoryjnych kału, moczu i krwi. W takim przypadku lekarz weterynarii ustala ostateczną diagnozę, biorąc pod uwagę złożone metody: wyniki badań bakteriologicznych i serologicznych, ogólny obraz kliniczny, stan zwierzęcia i objawy zewnętrzne.

Dzięki takiej diagnozie eliminowane jest prawdopodobieństwo zarażenia się innymi niebezpiecznymi infekcjami, w szczególności niestrawnością, zapaleniem jelit.

W celu dokładnej diagnozy martwego zwierzęcia pobierane są próbki wątroby, śledziony, płuc, nerek i węzłów chłonnych.

Zmiany patologiczne

Podczas badania patologicznego dość łatwo jest wykryć oznaki salmonellozy, ponieważ nieprawidłowości jelitowe i septyczne są charakterystyczne dla choroby. Śledziona ulega drastycznym zmianom: nabiera szaro-czerwonego, czasem prawie czarnego odcienia, zaokrąglonego na brzegach i powiększonego.

Błona śluzowa żołądka jest dość spuchnięta, zaczerwieniona, z wyraźnymi krwotokami w fałdach. Zmiany można również znaleźć w jelicie cienkim i grubym, które tworzą krwotoki w postaci kropek lub pasków. Nienaruszona wątroba może wskazywać na ostry przebieg choroby.

W płucach można wykryć nadmierne przekrwienie lub ciężki obrzęk, które w większości przypadków są objawami nieżytowego zapalenia oskrzeli.

Jak leczyć

Terminowe zapewnienie opieki medycznej pomoże uniknąć śmiertelności stad bydła i osiągnąć pełne wyleczenie zwierząt z salmonellozy.

Leczenie odbywa się w kompleksie i ma na celu przede wszystkim:

• tłumienie bakterii w ciele chorego zwierzęcia;
• łagodzenie objawów zatrucia ciała;
• przywrócenie normalnego funkcjonowania układu pokarmowego.

Ogólne zalecenia

Przed rozpoczęciem leczenia terapeutycznego i farmakologicznego chorych cieląt wykonuje się szereg środków organizacyjnych:

• odizolować chore zwierzę w oddzielnym pomieszczeniu;
• zapewnić cielęowi specjalną dietetyczną żywność;
• stworzyć komfortowy mikroklimat w pomieszczeniu (o określonej temperaturze, poziomie wilgotności, dobrej wentylacji);
• dodaj witaminy i minerały do ​​diety bydła, które są niezbędne do zwiększenia odporności.

W każdym razie konieczne jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia cieląt.

Wielowartościowe serum antytoksyczne

W pierwszych dniach leczenia zaleca się stosowanie wielowartościowej surowicy antytoksycznej specjalnie opracowanej na podstawie immunoglobulin i antytoksyn zdrowych osób, która jest stosowana w połączeniu z antybiotykami z grupy tetracyklin. Pozwala stworzyć bierną odporność na czynnik wywołujący chorobę.

Wprowadzenie leku odbywa się domięśniowo lub dożylnie w takich dawkach:

• wiek zwierząt do 10 dni - 5-10 metrów sześciennych. cm surowicy;
• cielęta w wieku od 10 do 30 dni - 20 metrów sześciennych. patrz

Surowica jest najbardziej skuteczna, jeśli jej dzienna dawka jest podzielona na 3-4 dawki. W takim przypadku sama surowica pozwala zneutralizować działanie bakterii, a antybiotyki - aby zapobiec rozwojowi zapalenia płuc.

Antybiotyki i leki sulfonamidowe

Jedną z najlepszych metod leczenia salmonellozy cieląt jest stosowanie antybiotyków i leków sulfonamidowych.

Ważne! Przed wprowadzeniem jakiegokolwiek antybiotyku konieczne jest sprawdzenie reakcji zwierzęcia na to.

W większości przypadków stosuje się chloramfenikol, który podaje się w dawce 0, 04 g na 1 kg masy. Przed użyciem produkt rozcieńcza się wodą i podaje cielętom trzy razy dziennie. Czas trwania takiego leczenia wynosi 2-3 dni.

Wskazane jest również stosowanie tetracykliny, która jest podawana w dawce 0, 02 g na 1 kg masy ciała, lub synthomycyna w dawce 0, 02-0, 04 g na 1 kg masy ciała.

Antybiotyki w połączeniu z lekami sulfonamidowymi (norsulfazol, sulcimid i inne) mają dobrą skuteczność w walce z różnego rodzaju salmonellą. Te ostatnie są szczególnie skuteczne w leczeniu przewlekłej postaci choroby, ponieważ zapobiegają rozwojowi zapalenia płuc.

W takim przypadku dawka takich leków w pierwszym dniu powinna wynosić co najmniej 0, 1 g na 1 kg masy ciała.

Preparaty z nitrofuranu

W praktyce weterynaryjnej do leczenia salmonellozy często stosuje się preparaty z serii nitrofuranu, wśród których można zauważyć furazonal i furacron.

Czy wiesz Około 200 000 osób umiera co roku na dur brzuszny spowodowany szczepem S. Typhi Salmonella.

Preparaty miesza się z mlekiem o masie 0, 25 g, a cielęta karmi się rano, obiadem i wieczorem.

Szczepionka przeciw Salmonelli

Oczywiście najlepszą specyficzną profilaktyką salmonellozy jest szczepienie zwierząt. Jako szczepionkę stosuje się kilka rodzajów preparatów, w szczególności dla cieląt, skoncentrowaną szczepionkę formolvac uważa się za najlepszą opcję.

Szczepienia przeprowadza się już od pierwszych 2–3 dni życia zwierzęcia. Lek podaje się pod skórę, na szyję. Po 3-5 dniach procedurę powtarza się.

Szczególnie ważne jest terminowe szczepienie ciężarnych krów. Podaje się je w dwóch dawkach, z przerwą między zastrzykami 8-10 dni. Pierwszy raz z użyciem 10 metrów sześciennych. patrz fundusze, w drugim - 15 metrów sześciennych. patrz Szczepienia ciężarnych jałówek przeprowadza się na 50–60 dni przed przewidywaną datą wycielenia.

Lek jest skuteczny przez około sześć miesięcy, po których konieczne jest powtarzanie zastrzyków.

Szczepionkę przeciw Salmonellozie zaleca się kupować wyłącznie w wyspecjalizowanych sklepach, aptekach weterynaryjnych, a także używać i przechowywać wyłącznie zgodnie z instrukcjami.

Ważne! Szczepionka daje odporność na salmonellę nie natychmiast, ale 10-12 dni po podaniu.

Ogólne środki zapobiegawcze

Należy zauważyć, że leczenie salmonellozy jest dość trudne i długotrwałe, dlatego o wiele łatwiej jest zapobiec rozwojowi choroby.

W tym celu zaleca się przestrzeganie niektórych środków zapobiegawczych:

• ściśle przestrzegać zasad weterynaryjnych i sanitarnych dotyczących trzymania zwierząt;
• regularnie traktować pomieszczenia środkami dezynfekującymi;
• zapobiegać gromadzeniu się odpadów w kojcach, w których trzymane jest bydło;
• przeprowadzić kompetentną selekcję stada;
• zapewnić krowom pełne, zrównoważone odżywianie witaminowo-mineralne;
• monitorować bilans wodny zwierząt;
• prowadzić aktywną walkę z gryzoniami i innymi szkodnikami w pomieszczeniach z bydłem;
• zapobiegać przedostawaniu się czynnika wywołującego chorobę z zewnątrz;
• szybko izolować zarażone osobniki od stada ogólnego;
• przeprowadzić terminowe szczepienia.

W rzeczywistości, jeśli przestrzegasz zasad bydła, dotyczących w szczególności właściwego odżywiania i komfortowych warunków życia, prawdopodobieństwo rozwoju salmonelli można zmniejszyć prawie do zera.

Jednak nawet w przypadku infekcji zwierząt najważniejsze jest zapewnienie im wykwalifikowanego leczenia na czas, a tym samym uniknięcie szkodliwych skutków choroby.