Fani roślin domowych o jasnych i pięknych kwiatach powinni zdecydowanie zwrócić uwagę na wspaniały wallot. Ten kwiat nie jest tak sławny jak szlachetne i delikatne orchidee, ale wygląda nie mniej spektakularnie. Jak wybrać wallot bez utraty ogromnej różnorodności gatunków, a także zapewnić mu warunki do długiego i wspaniałego kwitnienia, opisano w tej recenzji.

Ojczyzna rośliny

Vallota, znana również jako cirtanthus, to rodzaj bulwiastych bylin, jeden z 66 przedstawicieli rodziny Amaryllis. W przeciwieństwie do wielu innych mieszkańców tropików, roślina ta ma bardzo wąski obszar dystrybucji: na wolności wallota można znaleźć tylko w subtropikalnym pasie południowo-zachodniego wybrzeża Afryki - niedaleko Przylądka Dobrej Nadziei, w regionie Cape, który reprezentuje unikalny naturalny ekosystem, w którym wiele prawdziwe cuda florystyki.

Roślina termofilna może być uprawiana na otwartym terenie, głównie tylko w strefach tropikalnych i subtropikalnych, dlatego jest bardziej znana i lubiana jako kwiat szklarniowy lub wewnętrzny.

Czy wiesz Cirtanthus został po raz pierwszy odkryty i opisany przez francuskiego botanika Pierre'a Vallota, który umieścił nowy gatunek w swoim katalogu roślin ogrodowych, ale ta praca naukowa, stworzona w 1623 roku, nigdy nie została opublikowana. Jednak Wallot, który otrzymał nazwę swojego odkrywcy, niemal natychmiast zdobył wielu fanów i uzyskał status rośliny uprawnej.

Botaniczny opis gatunków Wallota

Cirtantus ma następujące cechy botaniczne:

System korzeniowy	Żarówka jest owalna, warstwa powierzchniowa jest rodzajem łuski, brązowa na zewnątrz i różowa od wewnątrz.
Łodyga	Pojedyncze, długie, płaskie i grube. W środku jest pusta. Długość może wzrosnąć od 10 do 60 cm (według niektórych źródeł - do 90 cm), w zależności od rodzaju i warunków osadzenia. Kończy się szypułką.
Liście	Długi i płaski, przypominający kształt pasa lub miecza (szerokość - od 1 do 3 cm, długość - nieco mniejsza niż rozmiar łodygi). Rosną jednocześnie z łodygą. Kolor jest nasycony zielony, u podstawy - brązowy lub bordowy. Żyła centralna jest ledwo zauważalna. Wyjdź z jednego gniazdka w kształcie wentylatora.
Kwiatostan	Parasol bez liści. Liczba kwiatów wynosi od 3 do 9.
Kwiaty	Wyprostowany, w kształcie dzwonu z 6 spiczastymi płatkami na końcach. Średnica wynosi około 5 cm, wielkość płatków wynosi do 5 cm długości i 2, 5 cm szerokości. Pręciki mają do 2, 5 cm długości, płatki są jaskrawoczerwone, białe lub malinowe.
Owoc	Kątowe pudełko z czarnymi ziarnami. Nasiona są płaskie, mają u podstawy skrzydło.

Z punktu widzenia współczesnej nauki istnieją 3 główne typy portfeli:

• piękny wallot (Vallota speciosa);
• purpurowy wallot (Vallota purpurea);
• cynober clivia (Vallota miniata)

Jednak obecnie istnieje znacznie więcej odmian i mieszańców roślin domowych. Na przykład takie odmiany są popularne:

• Alba - z białymi kwiatami;
  

• Cream Beauty - z beżem;
• Magnifica - czerwone kwiaty mają białe oko;
  

• Major i Minor - różnią się odpowiednio większymi i mniejszymi kwiatami itp.

Należy jednak zrozumieć, że zdecydowana większość tych gatunków nie jest cirtanthus w ścisłym tego słowa znaczeniu. Z reguły te formy uprawne uzyskuje się przez krzyżowanie wallotów z innymi roślinami, takimi jak na przykład lodgesianus, sanguineus lub montanus.

Rozważmy bardziej szczegółowo niektóre odmiany rośliny. Czy wiesz W połowie ubiegłego wieku wiele roślin z regionu Cape, w tym Wallot i jej najbliższa krewna Clivia (nazwana na cześć Charlotte Clive, księżnej z Northumberland i guwernantki angielskiej królowej Wiktorii), zostały przystosowane do niektórych nadmorskich regionów ZSRR. W szczególności dzisiaj można je znaleźć w ogrodach botanicznych Krymu i Kaukazu.

Vallota jest piękna

Cebula	Średnica - około 4 cm u dorosłej rośliny, ale może się zmieniać z wiekiem
Liście	Kolory ciemnych oliwek, skórzaste, o szerokości około 3 cm i długości 45 cm
Łodyga	Dorasta do 60 cm wysokości
Kwiatostany	Składa się średnio z 7 kwiatów skierowanych w górę
Kwiaty	Oddzielne płatki, w kształcie przypominającym lilię ze spiczastymi końcami, kolor jest jasnoczerwony
Okres kwitnienia	Koniec lata - początek jesieni

Vallota Magenta

Cebula	Wydłużony Charakterystyczną cechą jest brązowy kolor podstawowy i czerwonawy obszar na „szyi”.
Liście	Nasycone zielone, skórzaste, wąskie i niezbyt długie (25-30 cm)
Kwiatostany	W kształcie parasola liczba kwiatów wynosi od 2 do 8
Kwiaty	Duża, do 6 cm średnicy. Kolor jest głęboko czerwony. Płatki są spiczaste, w kształcie bardziej przypominającym dzwon.
Okres kwitnienia	Jednak początek jesieni przy dobrym utrzymaniu może kwitnąć dwa razy w roku

White Cream Beauty

Cebula	Brak cech wyróżniających
Łodyga	Długość do 40 cm
Liście	Jasny zielony
Kwiatostany	Tworzą średnio 6 kwiatów
Kwiaty	Delikatny beż
Okres kwitnienia	Jesień (krajowa nazwa odmiany to jesienna lilia)

„Różowy diament”

Cebula	Brak cech wyróżniających
Łodyga	Do 30 cm wysokości
Liście	Zielony, wydłużony
Kwiatostany	Tworzą średnio 6 kwiatów
Kwiaty	Różowy (stąd nazwa hybrydy to różowy diament)
Okres kwitnienia	Koniec lata - początek jesieni

Opieka i warunki do uprawy w domu

Ogólnie rzecz biorąc, Wallota nie można nazwać bardzo kapryśną rośliną, ale częstotliwość, czas trwania i intensywność kwitnienia zależy bezpośrednio od tego, jak się o niego troszczysz. Dlatego podstawowe wymagania dotyczące środowiska cirtanthus należy dokładnie przestudiować przed uzyskaniem kwiatu.

Wybór lokalizacji

Dobrą wiadomością jest to, że doniczkę w portfelu można bezpiecznie zainstalować niemal z każdej strony, z wyjątkiem być może północy. Najważniejszą rzeczą, którą należy dostarczyć południowoafrykańskiej roślinie, jest obecność wystarczającej ilości słońca, szczególnie rano. Reszta cirtanthus umie dobrze dostosować się do proponowanych warunków i może równie dobrze kwitnąć zarówno w oknie południowym, jak i na zachodzie lub wschodzie.

Ważne! Optymalna lokalizacja doniczki z portfelem to wschodnie lub zachodnie okno w lecie i północ w zimie.

Z wielką wdzięcznością roślina zareaguje, jeśli w ciepłym sezonie zostanie wyniesiona na otwarty balkon lub nawet zabrana do domku. Jednak chociaż wallota powinna pozostać w doniczce, nie powinna być sadzona w otwartym terenie, ponieważ przesadzanie na początku i na końcu sezonu jest zbyt stresujące dla żarówki.

Wilgotność i temperatura

Klimat w ojczyźnie Wallots jest podobny do klimatu śródziemnomorskiego. Tutaj reżim temperaturowy przez większą część roku wynosi od 0 do +12 ° C, a wilgotność względna nie przekracza 70%. Przy takim siedlisku w dzikich warunkach wallota nie jest wymagająca ani w reżimie temperaturowym, ani w wilgotności. Roślina może kwitnąć w dość suchym pomieszczeniu, jeśli zostanie odpowiednio nawodniona.

Optymalna temperatura dla zawartości cirtanthus jako rośliny doniczkowej wynosi od +23 do +24 ° C. Ale zimą lepiej jest, aby kwiat był w chłodniejszych warunkach, co maksymalnie odpowiada jego naturalnym potrzebom i pozwala liczyć na intensywniejsze kwitnienie w przyszłym roku.

Dobrze jest, jeśli wallota zimował w temperaturach od +7 do +10 ° C (do przechowywania zebranych żarówek zaleca się zmniejszenie tej liczby o kolejne kilka stopni). Jeśli jednak zostawisz doniczkę w tym samym miejscu w zimie, nie będzie to miało krytycznych konsekwencji dla rośliny. Ale minimalny próg temperatury, który może wytrzymać kwiat, wynosi około +5 ° C.

Ważne! Cirtantus może dostosować się do zadanych warunków temperaturowych i wilgotności, ale bardzo słabo reaguje na codzienne zmiany tych parametrów. Ponadto roślina nie toleruje przeciągów.

Oświetlenie

Vallota jest swiatlolubna, ale bezpośrednie światło słoneczne ma fatalny wpływ na jej delikatne płatki. Oświetlenie Cirtanthus wymaga naturalnego, jasnego, ale jednocześnie rozproszonego światła. Wschodnie i zachodnie okna są lepsze do zainstalowania doniczki z tego samego powodu, że kwiat musi być zacieniony przed południowym upałem.

Brak oświetlenia wpływa również niekorzystnie na kwitnienie, a także na jego nadmiar, dlatego w oknach północnych, zwłaszcza w długie pochmurne dni, kwiat musi być dodatkowo oświetlony. Wyjątkiem jest okres, w którym roślina jest w spoczynku, i wtedy będzie dobrze czuć się w półcieniu.

Pogłębianie i wybór pojemników do sadzenia

Vallota woli neutralną glebę: pH w zakresie 6, 5–7, 0. W takim przypadku gleba musi koniecznie być wystarczająco lekka (luźna) i pożywna, dobrze jest przewodzić powietrze i wilgoć. Możesz wybrać takie podłoże w dowolnej kwiaciarni (w rzeczywistości zrobi to każda uniwersalna mieszanka dla roślin domowych), jednak w razie potrzeby możesz zrobić to sam. Jako podstawę należy wziąć glebę prześcieradło lub glebę (3 części), do której należy dodać 1 część próchnicy, torfu i piasku rzecznego dużej frakcji.

Ważne! Warunkiem dobrego kwitnienia wallota jest szczelny pojemnik. W przestronnej doniczce roślina zaczyna intensywnie formować młode cebule, „odwracając uwagę” od głównego zadania dekoracyjnego - aby zachwycić właściciela luksusowymi kwiatami.

Niezbędnym wymogiem do sadzenia jest warstwa drenażowa o pojemności co najmniej 1/3 doniczki, aby zapobiec stagnacji wody w doniczce. Roślina bulwiasta również nie potrzebuje dużej głębokości doniczki. Lepiej jest zbierać szerokie doniczki o średnicy około 10 cm, ale można wziąć szerszy pojemnik i posadzić w nim kilka cebul, aby między każdą cebulką a krawędzią doniczki pozostało odległość 4-6 cm.

Każda roślina doniczkowa jest wygodniejsza w doniczkach wykonanych z naturalnych materiałów, takich jak glina. Odpowiedni jest również ceramiczny pojemnik bez szkliwa. Nie jest pożądane stosowanie plastiku, w takiej doniczce powietrze krąży bardzo słabo, co oznacza, że ​​ryzyko rozwoju patogenów jest wysokie.

Podlewanie i nawóz

Prawidłowe podlewanie jest być może najważniejszym sekretem uprawy cirtanthus. Obfitość wilgoci wpływa bardzo niekorzystnie na żarówkę, dlatego nawet w lecie nie należy wylewać wallot. Podlewanie odbywa się po wyschnięciu górnej warstwy gleby. Powyższe oczywiście nie oznacza, że ​​możesz zapomnieć o roślinie i pozwolić, by ziemna śpiączka w doniczce zmieniła się w solidny kamień. Najlepiej podlewać kwiat często, ale stopniowo. Ważne jest, aby używać miękkiej (osiadłej) wody o temperaturze pokojowej, kwiatu nie należy podlewać zimną wodą. Ważne! Vallota, podobnie jak orchidea, może wybaczyć właścicielowi niewystarczające podlewanie, ale nie nadmierne. Zimą roślina potrzebuje jeszcze bardziej umiarkowanego podlewania niż latem - ważne jest wyraźne obserwowanie tego sezonowego kontrastu. Cirtanthus należy karmić mniej więcej 1 raz w ciągu 2 tygodni w okresie aktywnej wegetacji (od końca zimy aż do zatrzymania kwitnienia i zatrzymania wzrostu). Zarówno mieszanki organiczne, jak i mineralne nadają się jako nawozy, jednak podczas układania pąków i ich kwitnienia lepiej zmniejszyć zawartość azotu w górnym opatrunku.

Aby zapewnić przydziałowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych, najlepiej kupować złożone suplementy do cebul lub roślin kwitnących. Wiosną i latem kwiat jest karmiony 2 razy w miesiącu specjalnymi nawozami dla roślin cebulowych zgodnie z instrukcjami producenta.

Przeszczep i przycinanie

Ponieważ cirtanthus kwitnie lepiej, im bliżej znajduje się w doniczce, zbyt częste przeszczepy do dekoracyjnych właściwości rośliny szkodzą tylko. Aby utrzymać kwiat, wystarczy co 3 lata odnawiać wierzchnią warstwę gleby w doniczce z mniej więcej taką samą częstotliwością, aby oddzielić młode cebulki od matki.

Zalecane lektury

Jak i kiedy przesadzać rośliny domowe?

Jeśli przeszczep jest już zaplanowany, procedurę tę należy przeprowadzić w fazie uśpienia - nie można zakłócać kwitnienia wallot.

Możesz także poczekać, aż zacznie się wegetacja, a po przesadzeniu kwiatu natychmiast rozpocznij nawadnianie „przebudzające”, ale dopóki roślina nie stwardnieje, ilość wilgoci wchodzącej do doniczki powinna być ściśle ograniczona.

Cirtanthus nie wymaga przycinania, ponieważ składa się z jednego trzonu szypułki. Nie można go jednak odciąć po pełnym kwitnieniu.

Po chwili łodyga wyschnie i stanie się martwa, i tylko w tym momencie można ją ostrożnie wyciąć z podstawy żarówki. To samo dotyczy liści: zielone talerze powinny pozostać nienaruszone, pożółkłe i całkowicie zwiędłe - są usuwane.

Hodowla

Pomimo tego, że teoretycznie wallota można rozmnażać przez nasiona i dzieląc krzak (odcinając fragment cebulki), najprostszym i najskuteczniejszym sposobem na pozyskanie nowych roślin jest użycie młodych cebul - dzieci. Jest to tym bardziej wygodne, że cirtanthus ma jedną interesującą cechę: żarówka macierzysta wypycha swoje małe potomstwo na powierzchnię, więc czasami nie jest nawet konieczne wykopywanie całego korzenia, aby je rozdzielić.

Ważne! Nie kwitnącą roślinę najlepiej zostawić w spokoju i nie przesadzać, dopóki nie będzie wystarczająco silna i nie zapełni miejsca w doniczce nowymi dziećmi.

Znajomość tej funkcji jest bardzo ważna dla prawidłowego lądowania rzutów. Młode cebule zebrane z powierzchni doniczki lub pobrane z górnej części bulwy dorosłej rośliny nigdy nie powinny być całkowicie zakopane w glebie. Nowe dziecko będzie miało nie więcej niż połowę w ziemi, a potem samo zacznie „osiadać” w doniczce. W pierwszym etapie głównym elementem żywienia młodego Wallota jest azot, który zapewnia najszybszy możliwy zestaw zielonej masy - liści i łodygi. Nowa roślina zaczyna kwitnąć około 3 lub 4 roku po posadzeniu.

Optymalny wiek cebul do sadzenia wynosi 4–5 miesięcy, małe dzieci słabo ukorzenione. Ponieważ pojawiające się nowe żarówki stopniowo zaczynają przeszkadzać matce, zaleca się ich wybór każdego roku. Mimo tak długiego oczekiwania na długo wyczekiwane kwiaty bulwiaste wyhodowane z cebul, inne metody rozmnażania roślin dają jeszcze dłuższy okres wzrostu.

Używając nasion do uzyskania nowej generacji cirtanthus, należy je ostrożnie usunąć z wysuszonej kapsułki i natychmiast zasiać, unikając głębokiej penetracji gleby. Najlepiej jest wypełnić doniczkę lub pudełko podłożem do połowy, spryskać nasiona z góry, a następnie przykryć je cienką warstwą gleby.

Z góry szuflada jest zaciśnięta folią i poddana kiełkowaniu w chłodnym (tryb temperaturowy - od +16 do + 18 ° C), dobrze oświetlonym miejscu. Po pojawieniu się film usuwa się, kiełki podlewa się przez oprysk z zachowaniem wszelkich możliwych środków ostrożności. Po tym, jak młode rośliny dorastają do 4–5 cm, zbierają, a po kolejnych 1, 5–2 miesiącach sadzi się je w osobnych małych doniczkach.

Czy wiesz Na wolności młode cebulki z rodziny amarylisów stopniowo zaczynają być wciągane w glebę za pomocą specjalnie ułożonych korzeni, a podczas takiego ruchu dzieci mogą znacznie oddzielić się od rośliny macierzystej, zdobywając coraz więcej nowych terytoriów.

Być może najbardziej ekstremalnym sposobem propagowania wallotów jest dzielenie żarówek. Po kwitnieniu roślina jest usuwana z doniczki, żarówka jest oddzielana i wysyłana do zimowania w chłodne miejsce. Wiosną należy go pokroić na 4 części bardzo ostrym i czystym nożem, umieścić na kilka minut w słabym roztworze nadmanganianu potasu, a następnie zakopać w 2/3 w podłożu składającym się z torfu i piasku w równych proporcjach. Rootowanie odbywa się pod folią w temperaturze pokojowej (powyżej +20 ° C).

Należy zauważyć, że rozmnażanie Wallota przez nasiona i dzielenie krzewu wymaga poważnych umiejętności i wiąże się z dużym prawdopodobieństwem niepowodzenia, podczas gdy nawet osoba, która nie ma dużego doświadczenia w uprawie kwiatów, może ukorzenić cebulki cebuli, przestrzegając wymogu stosunkowo małej głębokości.

Okres odpoczynku

Rośliny bulwiaste nie mogą stale kwitnąć, ponadto po zakończeniu okresu kwitnienia roślina musi zostać przywrócona. Vallota nie jest wyjątkiem. Ten kwiat charakteryzuje się sezonowym rytmem życia - przemianą fazy wzrostu i fazy spoczynku. Zadaniem hodowcy w tej sytuacji jest prawidłowe zrozumienie potrzeb rośliny i zapewnienie mu optymalnych warunków odpowiadających każdej fazie.

Faza spoczynku rozpoczyna się niemal natychmiast po upuszczeniu ostatniego kwiatu. Ale warto się na to przygotować z wyprzedzeniem, po około 2 tygodniach, zaczynając stopniowo zmieniać reżim podlewania i górnego opatrunku, aby do końca tego okresu kwiat otrzymał taką opiekę, że

• podlewanie - ograniczone, ale nie całkowicie zatrzymane; roślina powinna otrzymać minimum wilgoci, zapobiegając całkowitemu wyschnięciu żarówki, ale nie dając jej siły do ​​wzrostu;
• górny opatrunek - zatrzymany;
• temperatura - obniżona do + 12-15 ° C (niektóre gatunki wymagają jeszcze chłodniejszego powietrza).

Jednak zmiana reżimu temperatury w fazie spoczynku nie jest krytyczna dla wallota, o wiele ważniejsze jest zmniejszenie intensywności nawadniania i górnego opatrunku. Warto jednak postawić doniczkę w ciemniejszym i chłodniejszym miejscu, choćby dlatego, że w tej fazie kwiat całkowicie traci swój efekt dekoracyjny i jest całkowicie przyjemny dla oka.

В начале периода вегетации (в зависимости от вида — в период от конца зимы до середины весны, как только на поверхности грунта появятся первые зелёные побеги) вазон возвращают на солнечную сторону и начинают поливать, причём в этом случае никакого адаптационного периода соблюдать не нужно. Исключение составляет ситуация, когда валлота перед началом пробуждения была пересажена.

Czy wiesz Некоторые разновидности валлоты, особенно полученные путём скрещивания с другими растениями, имеют собственные «взгляды» на сезонную смену фаз жизнедеятельности. Например, есть гибриды, цветущие зимой и, соответственно, впадающие в «спячку» летом. Но самым необычным, пожалуй, является так называемая «огненная лилия», которая цветёт только тогда, когда случается сильный пожар, и в воздухе присутствует большое количество дыма.

В отличие от многих других цветущих растений, циртантус в фазе покоя не должен полностью сбрасывать листву. Более того, если её обрезать, цветок отреагирует на такую процедуру очень болезненно. Однако слегка подвявшие и подсохшие листики в этот период считаются явлением нормальным, переживать по этому поводу не стоит.

Важно также знать, что описанное выше чередование периодов роста и покоя характерно только для взрослых экземпляров. Молодые луковички следует поливать и подкармливать на протяжении всего года без перерыва, так они быстрее сформируются и достигнут размеров, необходимых для начала цветения.

Возможные проблемы выращивания

Безусловно, самая большая проблема, которая может возникнуть при выращивании валлоты, связана с тем, что растение не цветёт. Существует несколько причин, почему это происходит. О некоторых мы уже упоминали, но всё же подсуммируем:

1. Слишком большой горшок (циртантус направляет силы на рост, а не цветение).
2. Слишком тесный горшок (перенасыщение растения молодыми луковичками приводит к истощению почвы и недостатку в ней питательных веществ).
3. Перегрев или недостаточный полив (бутоны подсыхают и отваливаются, дополнительный симптом в этом случае — пожелтевшие листья).
4. Переувлажнение (корень подгнивает, что мешает цветению).
5. Растению не обеспечен период покоя (для цветения недостаточно жизненной активности).

Кроме того, нормальному развитию и обильному цветению валлоты могут также помешать традиционные для комнатных растений болезни и вредители.

Choroba

Циртантус, как и другие луковичные, в первую очередь страдает от различных видов корневой гнили (например, фузариоза), развитие которых может провоцировать:

• избыточный полив;
• отсутствие дренажа (застой воды в горшке);
• неправильно подобранная почвенная смесь или материал, из которого изготовлен горшок, в результате чего не происходит нормальная циркуляция кислорода в почве;
• перегрев или переохлаждение, в том числе в результате полива холодной водой.

Характерными симптомами корневых гнилей являются подсохшие листья, а также появление тёмных полос на цветоносе. Для решения проблемы используются различные фунгицидные препараты, однако помимо этого следует немедленно исправить ошибки, приведшие к развитию грибка.

Dowiedz się, jak i jak karmić rośliny domowe w domu.

Szkodniki

Комнатные растения не очень часто становятся жертвами опасных насекомых — как правило, такое случается, если горшок был вынесен на свежий воздух либо контактировал с зараженной особью. Чаще всего на валлотах паразитирует паутинный клещ, иногда цветок может атаковать щитовка.

Первого из указанных вредителей распознать очень легко: помимо того что внутренняя часть листа покрывается мелкими светлыми точками, между отдельными листьями появляются характерные нити, похожие на паутинки (сам клещ слишком мелкий, но следы его жизнедеятельности очень заметны).

Щитовку также проще распознать по изменениям, которые она привносит во внешний вид растения, поскольку это насекомое также имеет небольшие размеры, к тому же очень быстро передвигается, чтобы быть замеченным. Поражённые щитовкой цветы покрываются отвратительной липкой субстанцией, которая даже может стекать на подоконник.

Современные инсектицидные препараты обычно помогают эффективно справиться с любыми наиболее распространёнными вредителями, поэтому нет особой необходимости устанавливать точный диагноз и идентифицировать паразита. Но если проблема выявлена на ранней стадии, можно попробовать не прибегать к использованию ядохимикатов, а просто тщательно вымыть стебель и листья заражённого растения мыльным раствором и затем ополоснуть под проточной (желательно горячей) водой.

Валлота — не очень хорошо известное в нашей стране комнатное растение, которое в действительности может стать настоящим украшением любого подоконника. Этот цветок менее требователен к условиям внешней среды, чем многие другие представители тропической фауны, а размножить его простой пересадкой молодых луковиц и вовсе не представляет никакого труда. ]