Jadalny rodzaj wiciokrzewu to prawdziwa dekoracja ogrodu. Taka roślina może zadowolić właściciela witryny jako specjalny ozdobny krzew oraz dość pachnące i smaczne jagody. Jednak nie każdy ogrodnik potrafi umiejętnie wybrać odpowiednią odmianę tej niesamowitej rośliny. W artykule opisano główne cechy wyróżniające odmianę wiciokrzewu Kuvshinovidnaya, a także opisano technologię sadzenia rośliny.

Historia selekcji odmian

Nie znaleziono wiarygodnych danych na temat historii powstania tej odmiany, jednak wiadomo, że terytorium Rosji jest miejscem narodzin tej hybrydy owocowej. Pod koniec lat 80. XX wieku kraj rozpoczął masową hodowlę i hodowlę nowych wysoce produktywnych odmian wiciokrzewu na bazie dzikich mieszańców Syberii. Źródła wskazują, że wiciokrzew Kuvshinovaya jest wybraną sadzonką drugiej generacji, która rośnie dziko w pobliżu miasta Pietropawłowsk Kamczacki.

Pod koniec lat 90. ubiegłego wieku pomyślnie przeszły państwowe testy odmiany. W szkółce NIISH na północnym wschodzie roślina ta okazała się wysoce wydajną hybrydą, charakteryzującą się dobrym plonem i jakością owoców, co umożliwiło zalecenie krzewu do uprawy w południowej strefie umiarkowanej, a także na Syberii i Uralu.

Opis botaniczny

Roślina opisanej odmiany jest zwartym i gęsto rozgałęzionym krzakiem o wysokości do 170 cm, z rozgałęzionym systemem korzeniowym. Crohn ma przeciętnego przedstawiciela wiciokrzewu o zaokrąglonym kształcie, o średnicy do 190 cm. Środkowa część rośliny składa się z prostych i grubych szkieletowych gałęzi pokrytych korą o nasyconym brązowym odcieniu. Liście na krzaku są przeciwne, zaokrąglone, ale lekko spiczaste na końcu, o nasyconym zielonym odcieniu. kwitnienie.

Krzew kwitnie obficie, w tym okresie pojawiają się na nim duże sparowane kwiaty, znajdujące się u podstawy liści lub na krawędzi gałęzi. Kielich kwiatów jest słabo rozwinięty, nieregularny w kształcie, korona jest cylindryczna, podzielona na 5 płatów. W każdej tubie koronowej znajduje się 5 pręcików, a także wydłużona kolumna tłuczka.

Czy wiesz Wiciokrzew został usystematyzowany i szczegółowo opisany w połowie XVIII wieku przez legendarnego szwedzkiego botanika i przyrodnika Karola Linneusza.

Charakterystyka

Roślina ta ma typowe cechy, podobnie jak inni przedstawiciele rodziny Wiciokrzew, a krzew charakteryzuje się kombinacją cech, które zapewniają jej wyjątkowość. Dzięki temu można odizolować wiciokrzew w kształcie dzbanka w osobnej odmianie o odpowiednich cechach.

Odporność na mróz i suszę

Ta hybryda należy do gatunków odpornych na wszelkiego rodzaju zmiany klimatyczne w środowisku naturalnym. Odmiana toleruje sezonowe przymrozki, ale jest podatna na nagłe zmiany temperatur zimowych. Jeśli chodzi o tolerancję na suszę, możemy zauważyć, że roślina ta jest w stanie tolerować sezonową suszę, ale ma to negatywny wpływ na plon. Wydajność krzaków spada, jagody stają się mniejsze i tracą swój bogaty smak.

Owocowanie, plon

Wiciokrzew w kształcie dzbana odnosi się do krzewów owocowych o średniej dojrzałości. Zbiór dojrzewa polubownie, technicznie dojrzałe owoce obserwuje się już w połowie lipca. Średnia wydajność krzaka (wiek 5 lat) wynosi około 3 kg.

Zalety i wady

• Główne zalety odmiany:
• zwiększona odporność na mróz;
• niskie łuszczenie się owoców;
• dobra wydajność;
• bezpretensjonalność wobec warunków życia;
• owoce nadają się do spożycia na świeżo, a także do przygotowywania potraw i potraw.

• Główne wady zakładu:
• owocowanie następuje nie wcześniej niż 3-4 lata po posadzeniu sadzonek;
• przy braku wilgoci jakość plonu gwałtownie spada;
• krzewy nie są bardzo odporne na choroby roślin.

Czy wiesz Pierwsze uprawiane odmiany wiciokrzewu na terytorium Imperium Rosyjskiego posadzono w 1849 r. W Cesarskim Ogrodzie Botanicznym (Sankt Petersburg).

Cechy owocu

W przypadku udanego zapylenia krzewu z jajnika powstaje dość duży owoc, o długości do 2 cm i szerokości około 1 cm, przy średniej masie jagody wynoszącej 1 g. Kształt jest okrągły, podobny do dzbanka, z lekkim wyostrzeniem na końcu. Skórka i miąższ owocu różnią się we wszystkich odcieniach granatu i są pokryte grubą woskową powłoką, białawą. Miąższ jest gęsty, umiarkowanie soczysty, z bogatym słodko-kwaśnym smakiem i łagodnym aromatem.

Zapylacze

Odmiana wiciokrzewu jest niepłodna. Oznacza to, że krzewy nie są w stanie zapylić własnego pyłku. Dlatego do udanego owocowania krzak potrzebuje zapylacza. Aby to zrobić, w pobliżu sadzi się kilka kopii odmiany lub jakiejkolwiek innej odmiany średnio dojrzewającej. Ponadto kwitnienie takich roślin powinno dokładnie pokrywać się z pojawieniem się kwiatów na miotle wiciokrzewu.

Sugerujemy zapoznanie się z inną średnią wiciokrzewem - Lapis lazuli.

Zasady lądowania

Udana uprawa wiciokrzewu w ogrodzie zapewnia przestrzeganie specjalnych zasad techniki rolniczej do uprawy roślin. Obejmują one zarówno utrzymanie wymaganego poziomu wilgotności, jak i dotrzymanie określonych terminów obsługi - dzięki czemu można osiągnąć wysoką odporność krzaków, a także ich zwiększoną produktywność.

Sadzonki należy sadzić, aby w miejscu lądowania powstał niewielki kopiec, a szyjka rośliny pogłębiła się o około 5 cm.

Czas

Istnieją dwa okresy w roku, w których można skutecznie sadzić wiciokrzew. Należą do nich połowa jesieni i pierwsza połowa wiosny. Jesienne sadzenie sadzonki najlepiej wykonać w połowie października, sadzenie wiosną wykonuje się, zanim pąki zaczną puchnąć. Ten stan jest uważany za jeden z najważniejszych, ponieważ w przeciwnym razie sadzonka nie tylko będzie słabo rosła, ale może zarazić się wszelkiego rodzaju grzybami kilka tygodni po posadzeniu.

Wybór miejsca, przygotowanie studni

Do sadzenia wiciokrzewu wybiera się tylko najbardziej przestronne i oświetlone obszary znajdujące się w odległości co najmniej 5 m od jakiejkolwiek wysokiej roślinności. Sadzenie upraw w cieniu jest zabronione, ponieważ doprowadzi to do zahamowania kwitnienia i niższej wydajności krzewu. Miejsce lądowania musi być chronione naturalnym lub sztucznym ogrodzeniem, które chroni łóżka przed przeciągami.

Ważne! Odmiana najlepiej rozwija się na idealnie płaskich lub lekko pochyłych terytoriach w tym samym kierunku. Odmiana nie jest kapryśna dla gleby na działce, ale krzewy na dobrze nawożonych piaszczystych glebach gliniastych lub gliniastych najlepiej owocują. Podłoża o nadmiernym zużyciu wody lub przesuszone, w których system korzeniowy często nabywa wszelkiego rodzaju patologie, są uważane za całkowicie nieodpowiednie do sadzenia, co jest głównym powodem spadku wydajności roślin.

Miejsce lądowania należy przygotować z wyprzedzeniem. Zrób to na 2 tygodnie przed przewidywaną datą zejścia na ląd. Po pierwsze, gleba musi zostać oczyszczona z wszelkich zanieczyszczeń i chwastów. Następnie miejsce przyszłych łóżek należy dobrze nawozić. Na podstawie jednej rośliny do gleby dodaje się 10 kg próchnicy, 300 g popiołu drzewnego, 100 g superfosfatu i 30 g azotanu potasu. Następnie miejsce należy ostrożnie zaorać na głębokość około 30 cm.

Wybór i przygotowanie materiału do sadzenia

Tylko odpowiednio dobrane sadzonki są w stanie nie tylko szybko zapuścić korzenie, ale także dać kilka młodych pędów w trakcie sezonu. Dlatego do sadzenia wybiera się młode rośliny, które spełniają następujące wymagania:

• nie starszy niż 2 lata;
• do 1, 5 m wysokości;
• pozbawiony śladów uszkodzeń mechanicznych lub infekcji grzybami i larwami pasożytów;
• mają zdrowy system korzeniowy, elastyczne i soczyste tkanki łodygi i pędów.

Przed sadzeniem wybrane rośliny muszą być specjalnie przygotowane. Po pierwsze, sadzonka musi być leczona przeciwko patogenom zakażeń grzybiczych, wykorzystywanym do opryskiwania „Fitosporyny” lub siarczanu miedzi (2%). Następnie roślinę należy suszyć w temperaturze pokojowej, a następnie namoczyć kłącza w gęstym roztworze gliny przez cały dzień, co aktywuje system korzeniowy w celu skuteczniejszego ukorzeniania.

Wzór lądowania

Materiał do sadzenia sadzi się w rzędzie lub losowo w otworach o wymiarach 0, 4 × 0, 4 × 0, 4 m. Łóżka są rozmieszczone w taki sposób, że między każdą rośliną powstaje przestrzeń około 2 m. Podczas sadzenia w rzędzie koniecznie należy zapewnić odstępy między rzędami, od 2 do 3 m między każdym rzędem.

Zasady opieki

Po tym, jak można skutecznie sadzić sadzonki krzewu, musisz zdecydowanie zadbać o odpowiednią opiekę dla nich. Przez pierwsze 2-3 lata młode krzewy potrzebują tylko szybkiego podlewania i pielenia. Sadzenie jest nawilżane w tym okresie regularnie, co najmniej 1-2 razy w miesiącu (5-10 l wody na krzak), pielenie przeprowadza się w razie potrzeby, ale co najmniej 2-3 razy w miesiącu.

Począwszy od 3 lat, rośliny zapewniają bardziej kompleksową opiekę, a mianowicie:

• podlewaj krzaki co najmniej 3-4 razy w sezonie (10 litrów na roślinę);
  

• chwasty z chwastów co najmniej 1 raz w tygodniu, pomaga to nasycić glebę tlenem i uniknąć negatywnego wpływu chwastów na krzak;
  

• 1 raz w ciągu 2-3 lat krzew jest karmiony kompleksem organiczno-mineralnym. Aby to zrobić, wczesną wiosną roztwór mocznika (50 g / 10 l wody) nakłada się na glebę, po czym po około dwóch tygodniach pod każdą rośliną należy dodać do gleby mieszaninę 10 kg próchnicy i 150 g popiołu drzewnego;
  

• przed kwitnieniem każdą roślinę należy karmić pierwiastkami śladowymi. Do tego celu nadaje się dowolna złożona mieszanka dla owoców i krzewów ozdobnych;
  

• od 6 roku życia rośliny zaczynają być cięte - co 2 lata na krzaku usuwa się 1-2 stare pędy szkieletowe, a wszystkie suche i uszkodzone pędy są cięte. Stare krzewy (ponad 15 lat) są całkowicie odmłodzone, dla których roślina jest cięta na ziemię. Przycinanie odbywa się wczesną wiosną, ale procedurę można również wykonać przed zimowaniem.
  

Metody hodowlane

Wiciokrzew jest rozmnażany przez nasiona i sadzonki. Do rozmnażania nasion przy użyciu materiału z największych i najbardziej dojrzałych owoców. W przyszłości są one wykorzystywane do bezpośredniego siewu w otwartej glebie lub wstępnie kiełkującej, uzyskując sadzonki.

Sadzonki. Na największym krzaku, około 4-6 lat, wybiera się pędy jednoroczne, z których wycina się wierzchołki. Odbywa się to tak, że każda łodyga ma około 15–25 cm długości i zawiera co najmniej 3-4 żywych pąków.

Sadzonki przeprowadza się wczesną wiosną, zaraz po stopieniu się śniegu, a pędy można kiełkować zarówno na otwartej glebie, jak i w temperaturze pokojowej (w pomieszczeniu), a następnie zanurkować w stałe miejsce. Sadzonki są bardziej preferowane do rozmnażania wiciokrzewu. Pozwala to nie tylko zachować wszystkie cechy odmianowe rośliny matecznej, ale także uzyskać pierwszą uprawę już 3-4 lata po posadzeniu.

Wideo: Jak radzić sobie z wiciokrzewem

Choroby i szkodniki

Szkodniki i wszelkiego rodzaju infekcje grzybicze dość rzadko infekują wiciokrzew, jednak w przypadku nieprzestrzegania techniki uprawy „uciążliwość” występuje niemal u każdego ogrodnika. Uszkodzenia grzybicze są uważane za najbardziej niebezpieczny problem, patogeny mączniaka prawdziwego, remularioza i cercosporosis łatwo rozwijają się na krzaku.

Do zwalczania mączniaka prawdziwego i do celów profilaktycznych stosuje się lek „Topaz” lub soda kalcynowana (0, 5% roztwór). Możliwe jest przezwyciężenie i zapobieganie rozprzestrzenianiu się remularyzacji i cercosporosis za pomocą 0, 2% roztworu Fundazolum.

Główne szkodniki upraw

Nazwa szkodnika	Leki do kontroli i zapobiegania
Mszyce	„Actellik”, „Confidor”, „Actar”, „Eleksar”
Kleszcze	„Rotor”, „Actellik”, „Confidor”
Tarcze	„Actellik”, „Rogor”
Gąsienice zjadające liście	„Decis”, „Inta-Vir”, „Eleksar”
Wingwing	Inta-Vir

W celach profilaktycznych leczenie odbywa się raz w miesiącu przez cały sezon wegetacyjny. W celu leczenia krzewy są spryskiwane dwukrotnie, z przerwą 12-17 dni. Aby zapobiec gromadzeniu się toksycznych związków w jagodach, wykonaj takie procedury nie później niż 30 dni przed zerwaniem jagód.

Zimowe przygotowania

Wiciokrzew w kształcie wiciokrzewu hibernuje bez specjalnego przygotowania, jednak w miarę możliwości krzewy są izolowane na zimę. Aby to zrobić, ściółkuj koło prawie łodygi sianem, słomą, trocinami itp. Grubość warstwy ściółkowej powinna wynosić co najmniej 15 cm, a także chronić przed przeziębieniem i pędami, w tym przypadku krzak pokryty jest spanbondem lub innym gęstym materiałem.

Zbiór i przechowywanie upraw

Dojrzewanie jagód tej odmiany występuje w przybliżeniu w połowie lipca, a zbiór owoców rozpoczyna się tydzień po tym, jak 80% jagód nabrało charakterystycznego ciemnoniebieskiego odcienia. Jednak plon krzewu można utrzymać do 4 tygodni po dojrzewaniu, ponieważ nawet przejrzałe jagody nie są podatne na zrzucanie. Usuń jagody przy suchej i słonecznej pogodzie, wczesnym rankiem lub wieczorem. Zrób to ręcznie, przenosząc owoce do małych plastikowych lub metalowych pojemników. Następnie zebrane plony należy przelać do zwykłych skrzynek lub innych pojemników ogrodowych.

Jagody są przechowywane w lodówce lub piwnicy w temperaturze nieprzekraczającej +10 ... + 15 ° С. W takich warunkach możesz z powodzeniem utrzymać ich świeżość przez tydzień po zebraniu. Aby wydłużyć okres przydatności do spożycia, stosuje się głębokie mrożenie w temperaturze –20 ...– 25 ° С, co pozwala zachować użyteczne cechy uprawy przez okres do 6 miesięcy. Aby zapewnić dłuższe przechowywanie, poddaje się go wszelkiego rodzaju termicznym zabiegom kulinarnym z późniejszą sterylizacją. Mogą Cię zainteresować informacje o innej średniej wiciokrzewie - Julii. Wiciokrzew w kształcie dzbanka jest jedną z niewielu uprawianych roślin, która jest nie tylko cennym plonem, ale także dobrym dekoracyjnym. Pozwala to na szerokie zastosowanie rośliny, niezależnie od cech klimatycznych rozwijającego się regionu. Wymaga to jednak nie tylko zgodności z podstawowymi technikami rolniczymi do sadzenia wiciokrzewu, ale także dokładnej opieki, która w większości przypadków zależy od pomyślnego wzrostu i wydajności.