Róże piwonii lub róże Davida Austina stały się ostatnio coraz bardziej popularne wśród ogrodników, ponieważ są bardzo dekoracyjne i doskonale odporne na wpływy środowiska. Różnorodność odmian pozwala wybrać akceptowalną opcję dla każdego hodowcy. Aby roślina naprawdę zadowoliła się bujnym i stabilnym kwitnieniem, ważne jest, aby wziąć pod uwagę niektóre wymagania dotyczące pielęgnacji, które zostaną omówione później.

Opis róż piwonii

Standardowe różowe i czerwone róże już nikogo nie zaskakują, ale jeśli oprócz nich posadzonych zostanie jeszcze kilka krzaków o kontrastowych żółtych lub jasnych białych kolorach, można zauważalnie przekształcić cały ogród. Rozważ cechy kilku dobrze znanych odmian z każdej grupy „kolorów”.

Różowe odmiany

Różowe piwonie są zwykle kojarzone z nazwami odmianowymi, takimi jak Constance Spray, Miranda i Gertrude Jekyll. Różowy kolor kwiatów ma inne nasycenie. Rozmiar pąków, gęstość płatków i ich frotte będą w każdym przypadku zależały od odmiany, więc każdy z nich zasługuje na szczególną uwagę:

1. Constance Spray. Angielska odmiana wyhodowana w 1961 r. Pędy wspinają się, dorastają do 180 cm wysokości i 180 cm szerokości. Liście są duże, trudne w dotyku, o matowej powierzchni. Kwiaty są gęsto podwojone, o średnicy do 14 cm każdy pączek. Charakterystyczną cechą tej odmiany jest tylko częściowe otwarcie pąków, a w nieotwartej części wciąż znajduje się wiele małych płatków.
   
   Jeden kwiatostan jednoczy natychmiast 4-6 takich kwiatów, które pojawiają się wczesnym latem i pozostają na krzaku do pierwszej chłodnej pogody. Aromat odmiany Constance Spray jest jasny i dość nasycony, dlatego oprócz jasnego wyglądu odmiana przyciąga uwagę ogrodników swoim zapachem. Aby uzyskać lepszą odporność na rośliny i poprawić właściwości dekoracyjne, pożądane jest, aby wyhodować je za pomocą podpory. Dowiedz się, które róże są najbardziej pachnące i pachnące.

2. Miranda. Odmiana jest w dużej mierze podobna do poprzedniej, jednak pojawiła się dopiero w 2005 roku. Kwiaty tej róży mogą łączyć jasne i jasne odcienie różu z szeroką gamą odcieni. Górne płatki często mają delikatną, prawie białą obwódkę, podczas gdy wewnętrzne płatki charakteryzują się bardziej nasyconym kolorem. Średnica każdego pąka nie przekracza 7 cm, a wysokość krzaków odmiany Miranda rośnie tylko do 70 cm, o szerokości 60 cm, co sprawia, że ​​nie jest to najwyższy przedstawiciel pionowej odmiany róż.

   
   Na pędach powstają pojedyncze kwiaty bez silnego aromatu, które są doskonałe do tworzenia bukietów, zwłaszcza, że ​​okres kwitnienia jest podzielony na dwa etapy i trwa do końca października. Wśród innych odmian podobnych do Mirandy, Rosalind (z jasnoróżowymi pąkami) i William Morris są warte odnotowania.
3. Gertrude Jekyll . Kwiaty odmiany są frotte, wyglądają jak płaska rozeta lub miska, nasycony różowy kolor, ze słodkim aromatem olejku różanego. Bliżej środka pąka kolor jest bardziej nasycony. Wysokość pędów wynosi do 120 cm, szerokość krzewu wynosi 90 cm.
   
   Z czasem płatki kwiatów mogą nieco wyblaknąć pod słońcem, ale ogólnie kolor pozostaje taki sam nasycony. Gdy rośnie w zimnych regionach, róża będzie rosła, ale w ciepłych obszarach można ją odróżnić dzięki zwiększonemu splocie.

Czy wiesz Ekwador od dawna zajmuje się uprawą długowiecznych róż, które mogą wytrzymać cięcie przez 5 do 10 miesięcy. Rzecz jest w specjalnym leczeniu polegającym na użyciu naturalnych barwników na bazie olejku różanego.

Czerwone odmiany

Róże z czerwonymi kwiatami zawsze były uważane za symbol pasji i miłości, więc nie straciły na aktualności przez setki lat. Okazy w kształcie pionu nie są pod tym względem wyjątkiem, ponieważ oprócz nasyconego koloru przyciągają również uwagę dużymi i bujnymi kwiatami.

Następujące odmiany można uznać za najciekawsze i najbardziej atrakcyjne odmiany takich kwiatów:

1. Szekspir Pachnąca odmiana róż piwonii z krzaczastymi pąkami. Ich odcień często zależy od cech miejsca wzrostu, dlatego zmienia się od bardziej czerwonego do fioletowego. Na łodygach powstaje duża liczba kwiatów, które są łączone w kwiatostany 3-5 sztuk. Średnica każdego pąka zwykle nie przekracza 8 cm.
   
   Zwykle Szekspir reprezentowany jest przez duże krzewy dorastające do 2 m wysokości i 1, 2 m szerokości. Wszystkie z nich charakteryzują się doskonałymi właściwościami ochronnymi i nie są podatne na działanie wielu chorób. Blask kwitnienia tradycyjnie zależy od fali: drugi etap nie jest tak obfity jak pierwszy i trwa od końca lipca do początku pierwszych przymrozków. Czy wiesz Według niektórych raportów pierwsze róże na naszej planecie pojawiły się ponad 35 milionów lat temu. Przynajmniej tyle lat przypisano różowej skamielinie odkrytej w Kolorado w USA.

2. Benjamin Britten Płatki tej odmiany, w porównaniu z innymi, są szczelnie zamknięte i pozostają takie przez cały sezon. Odcień czerwonych i bujnych pąków daje żółty lub pomarańczowy. Średnica każdego z nich nie przekracza 12 cm, a w jednym kwiatostanie znajduje się do 3 sztuk.

   
   Na wysokości krzewy odmianowe nie rosną powyżej 1 m, mają szerokość około 70 cm. Jednocześnie będą doskonałą ozdobą zarówno małego, jak i średniego ogrodu, korzystnie cieniując kwiaty innych odmian o delikatnym jasnym kolorze. W porównaniu z innymi odmianami róż piwonii ta opcja kwitnie dłużej, ale nie tak obficie.
3. Munstead Wood. Bordowe róże o średnich pąkach. W jednym kwiatostanie znajduje się do 5 kwiatów o silnym aromacie, który nasila się po otwarciu.
   
   Co więcej, im bardziej wspaniały staje się kwiat, tym ciemniejsze są jego płatki, aw stanie całkowicie otwartym nie można przeoczyć żółtych pręcików. Munster Wood to roślina niska, dlatego jej elastyczne pnie mają wysokość ponad 1 mi szerokość do 60 cm Odporność na choroby i szkodniki jest na wysokim poziomie, a biorąc pod uwagę obfite i długie kwitnienie rośliny, jest słusznie można uznać za doskonałą opcję do każdego ogrodu.

Oprócz opisanych odmian czerwonej róży warto przypomnieć odmianę Othello. Chociaż jest mniej powszechny, ma również wiele zalet. Na przykład jego kwiaty często osiągają 15 cm średnicy, co w połączeniu z jasnym malinowym kolorem sprawia, że ​​są bardzo widoczne w ogrodzie.

Sprawdź odmiany niezwykłych fioletowych róż.

Żółte odmiany

Żółte róże mają kilkanaście odmian, wśród których wiele form w kształcie pionu zajmuje honorowe pierwsze miejsca. Na przykład przy wyborze takich kolorów zaleca się zwrócenie uwagi na następujące odmiany.

1. Graham Thomas. Roślina została wyhodowana w 1983 roku i nadal nie straciła popularności. Wysokość krzewu wynosi 1, 5 m. Kwiaty odmiany są frotte, średnie (do 10-12 cm), jasnożółte z brzoskwiniowym odcieniem.
   
   Kwitnienie rozpoczyna się latem i trwa do późnej jesieni, czasem aż do samego mrozu (w tym czasie kwitnienie jest umiarkowane). Wszystkie kwiaty są połączone w kwiatostany po 3-5 sztuk i bardzo ładnie pachną. Odporność na szkodniki i dolegliwości jest średnia.

2. Golden Celebration. Jedna z popularnych odmian żółtej róży, która wynika głównie z obecności dużych podwójnych kwiatów o średnicy do 16 cm, płatki mają miodowo-żółty odcień. W każdym kwiatostanie znajduje się 3-5 pąków o silnym przyjemnym aromacie.

   
   Liście są standardowe, ciemnozielone. Na wysokości krzewy tej odmiany nie przekraczają 1, 5 m, o szerokości do 120 cm. Pędy są wysklepione, z dużą liczbą cierni. Kwitnienie rozpoczyna się wraz z nadejściem stałego ciepła i trwa przez cały okres letni.

Przeczytaj także opis najlepszych odmian żółtych róż.

Białe odmiany

Róże piwonii z białym kolorem kwiatów nie są tak liczne, jak poprzednie opcje, ale są również powszechnie znane wśród hodowców kwiatów z różnych krajów. Do najczęstszych przedstawicieli tej grupy często należą:

1. Spokój Stosunkowo nowa odmiana wyhodowana przez angielskich hodowców dopiero w 2012 roku. W ciągu ostatnich kilku lat udało mu się zdobyć powszechne uznanie, które w dużej mierze jest zasługą dużych białych pąków o średnicy do 12 cm. Płatki charakteryzują się lekko żółtawym odcieniem, ale podczas otwierania pąka biały kolor staje się bardziej nasycony. W pełni otwarte kwiaty mają bardzo przyjemny aromat, podobny do jabłka, dzięki czemu idealnie nadają się do sadzenia w ogrodzie, a także do krojenia bukietów.
   
   Spokój to potężny krzew o wysokości do 120 cm (pędy rosną na szerokość o tej samej wartości). Dane zewnętrzne i cechy krzewu pozwalają sporządzić pionowe zielone żywopłoty lub po prostu uzupełnić klomby, zwłaszcza że ta odmiana prawie nie ma kolców.

2. Claire Astin. Róża piwonii z kremowymi kwiatami w kształcie miseczki. W porównaniu z poprzednimi wersjami roślina ta ma małe pąki o średnicy 8-10 cm, ale na każdym pędzie nie powstaje 1 kwiatek, ale 2-3 kwiaty na raz, co sprawia, że ​​krzew jest znacznie bogatszy i bardziej wspaniały. Wszystkie kwiaty rośliny wydzielają przyjemny słodkawy aromat.

   
   Na wysokości pędy odmiany nie przekraczają 150 cm, a na szerokości mają co najmniej 100 cm Odporność na dolegliwości jest na średnim poziomie, roślina kwitnie 2 razy w sezonie.
3. Alabaster. Odmiana o grubych podwójnych kwiatach o przyjemnym aromatycznym zapachu. Jeden kwiatostan zawiera do 5-6 pąków, które są umieszczone na wysokich łodygach i świetnie nadają się do tworzenia bukietów.
   
   Same krzewy są zwarte, nie rosną więcej niż 90 cm, o szerokości 50 cm. Kwitnienie odbywa się w 2 etapach.

Ważne! Róże białych odmian nie są tak naprawdę białe, ale mają pewne odcienie: różowawy, żółtawy, kremowy.

Daty i technologia sadzenia róż

Najlepszy czas na sadzenie sadzonek tej odmiany róż jest w połowie wiosny, kiedy temperatura gleby w wybranym miejscu osiąga + 8 ... + 10 ° C. W północnych częściach Rosji, które charakteryzują się wydłużonymi i mokrymi źródłami, wskazane jest lądowanie nie wcześniej niż w połowie maja lub na początku czerwca.

Przed przystąpieniem do sadzenia zakupionej sadzonki powinieneś wiedzieć o zasadach jej przygotowania. Aby wzmocnić system korzeniowy, konieczne jest utrzymanie rośliny w ciepłej wodzie z dodatkiem stymulatora wzrostu przez co najmniej jeden dzień. Podczas uprawy sadzonki nadszedł czas, aby zacząć przygotowywać sadzonkę, której wymiary powinny być nieco większe niż rozmiary kłącza róży. Na dnie otworu pożądane jest ułożenie małego pokruszonego kamienia, spienionej gliny, łamanej cegły lub innego materiału, który może służyć jako drenaż.

Podczas sadzenia na warstwie drenażowej konieczne jest rozłożenie gleby za pomocą wzgórza z dodatkiem złożonych nawozów i umieszczenie sadzonki na górze, delikatnie rozprowadzając jej korzenie. Miejsce szczepienia powinno wystawać ponad powierzchnię gleby o około 8-10 cm (o rozmnażaniu róż przez szczepienie zostanie opisane poniżej).

Również wśród ogrodników popularne są róże parkowe.

Lepiej jest wypełnić dół rośliną małymi porcjami podłoża, lekko zagęszczając każdą warstwę. Pod koniec zabiegu posadzoną różę należy podlać, a powierzchnię gleby ściółkować warstwą trocin lub słomy, co zapobiegnie nadmiernemu parowaniu wilgoci.

Uprawa i pielęgnacja

Teoretycznie opieka nad różą w kształcie pionu rozpoczyna się jeszcze przed jej posadzeniem na miejscu, a raczej w momencie wyboru najbardziej odpowiedniego terytorium dla rośliny. W przyszłości ogrodnicy powinni również zrozumieć niuanse podlewania, nawożenia, przycinania i przygotowania rośliny do zimowania.

Optymalne warunki i lokalizacja

Bez względu na kolor i różnorodność róże piwonii można sadzić zarówno w pojedynczych nasadzeniach, jak iw połączeniu z innymi kwiatami na stronie. Dobrze oświetlone i wentylowane obszary bez przeciągów i ewentualnej stagnacji wilgoci są dla nich odpowiednie, dlatego lepiej jest sadzić krzewy różane na wzgórzu - takie ustawienie zapobiega rozkładowi systemu korzeniowego rośliny.

Nie zapominaj również, że te kwiaty nie tolerują akumulacji azotu i wapienia w glebie, dlatego zaleca się wybieranie miejsc o neutralnej lub lekko kwaśnej glebie. Podczas sadzenia na nizinach, na gęstych i podmokłych glebach, dobry drenaż jest warunkiem różanym.

Podlewanie i karmienie

Podlewanie krzewów róży opisywanej odmiany należy przeprowadzać tylko w razie potrzeby, to znaczy, gdy wyschnie wierzchnia warstwa gleby. Częstotliwość tego procesu zależy bezpośrednio od opadów, dlatego podczas długich deszczy kwiaty nie mogą być podlewane przez tygodnie - suszenie gleby nie jest dla nich tak niebezpieczne, jak podmokłe.

Zobacz także, dlaczego róże mogą zmienić kolor na czarny.

Średnio zużywa się około 5 litrów wody na dorosłego krzaka - oczywiście, jeśli nie mówimy o odmianach wspinaczkowych, które zużywają 10-15 litrów. Wskazane jest podlewanie wieczorem, aby pod palącym słońcem wilgotna ziemia nie pokryła się skorupą.

Nawożenie róż jest możliwe dopiero w następnym roku po posadzeniu na stronie, ponieważ do tego czasu kwiaty mają wystarczającą ilość składników odżywczych wprowadzonych do dziury podczas sadzenia.

W przyszłości, wraz z nadejściem wiosny, rośliny należy karmić co miesiąc, stosując następujące składniki odżywcze:

• zgniły obornik krowy lub koński lub odchody kurczaka - rozmnażaj się w stosunku 1 szklanki na 1 wiadro wody;
• zgniły kompost;
• popiół drzewny;
• Gotowe nawozy mineralne do róż zakupione w dowolnej kwiaciarni.

Wraz z nadejściem ciepłego sezonu azot powinien dominować w składzie składników odżywczych, co przyczynia się do wzrostu zielonej masy. W tworzeniu pąków jego udział musi zostać zmniejszony, jednocześnie zwiększając stężenie fosforu i potasu. Wprowadzanie pierwiastków śladowych do ziemi powinno odbywać się regularnie, szczególnie w okresie wegetacyjnym.

Przed kwitnieniem zaleca się spryskanie krzewów róży roztworem kwasu borowego, do którego przygotowania 1 g leku należy rozpuścić w 1 l wody i dokładnie wymieszać. Bor jest również doskonałym stymulatorem tworzenia pąków.

Od połowy sierpnia do samego przeziębienia róże piwonii nawozowej nie są już potrzebne, ponieważ rośliny muszą zatrzymać wzrost i zbudować system korzeniowy. Pamiętaj, że pędy, które nie są zdrewniałe przed zimą, mogą zamarznąć.

Ważne! Żółknięcie i skręcanie liści na krzakach będzie świadczyć o nasyceniu róż nawozami. Jeśli tak się stanie, karmienie będzie musiało zostać na jakiś czas przerwane.

Hodowla

Róże piwonii są rozmnażane w taki sam sposób, jak inne odmiany tych kwiatów, to znaczy sadzonki, nakładanie warstw lub szczepienie. Rozważmy każdą metodę bardziej szczegółowo.

1. Najlepszy czas na szczepienie to sierpień, kiedy już można uzyskać odpowiednie zdrewniałe pędy z dorosłych krzaków. To z nich wycina się sadzonki z 3 parami liści - jednak przed sadzeniem w glebie należy usunąć dolną parę.
   
   Materiał do sadzenia należy umieścić na nawożonym przez próchnicę obszarze, w odległości 20 cm od siebie, i przykryć pokrojonymi plastikowymi butelkami (korek z szyjki należy usunąć). Po posadzeniu pędy należy podlać, a następnie pozostawić w spokoju do wiosny. Wraz z nadejściem pierwszych ciepłych dni sadzonki będą rosły i zaczną rosnąć nowe pędy. W razie potrzeby sadzonki można sadzić w celu dalszej uprawy na innym terytorium. Przeczytaj więcej o tym, jak rozmnażać róże za pomocą sadzonek.
2. Rozmnażanie przez warstwowanie odbywa się w drugiej połowie sezonu letniego, przy użyciu długich i całkowicie zdrowych pędów rośliny matecznej. Po wygięciu wybranej części na jej końcu musisz wykonać małe cięcie, a po ustaleniu pędu na powierzchni gleby posyp ją glebą.
   
   Jeśli do następnego sezonu wszystkie czynności zostaną wykonane poprawnie, z sekcji pojawi się nowa roślina z własnymi korzeniami. Musi być oddzielony od krzewu macierzystego i posadzony w pożądanym miejscu.
3. Rozmnażanie róż przez szczepienie jest najbardziej czasochłonną z nich wszystkich, ponieważ wymaga precyzji. Jego istotą jest wykonanie kilku prostych czynności: najpierw wykonaj nacięcie w kształcie litery T w korze na gałęzi, włóż do niej oko nerką wybranej odmiany róży, a następnie przymocuj je miękką szmatką.
   
   Przy odpowiednim umieszczeniu zaszczepiona część natychmiast zaczyna karmić główny krzew. Zwykle krzewy różane rozmnaża się przez szczepienie tylko w wyspecjalizowanych gospodarstwach, w których specjalnie przeszkoleni ludzie biorą udział w procedurze.

Przycinanie i osłanianie róż na zimę

Prawidłowe przycinanie jest wymagane w prawie każdej odmianie róż, ponieważ nie tylko przyczynia się do tworzenia bujnych pąków, ale także zapobiega rozwojowi różnych dolegliwości związanych z pogrubieniem nasadzeń.

Po raz pierwszy przycinanie należy wykonać po usunięciu schronienia: ostrożnie usuń wszystkie wysuszone i zepsute pędy z róży i pokrój zdrowe gałęzie na jedną trzecią ich długości. Jeśli krzewy są uprawiane jako żywa granica, można je przyciąć do wysokości 60 cm.

Ważne! Pierwszego lata po posadzeniu sadzonek róży zaleca się usunięcie z nich wszystkich uformowanych pąków, aby ich rozwój nie odebrał witalności pozostałej części rośliny.

W przyszłości procedurę przycinania należy powtarzać 2 razy w roku: wiosną (w celach sanitarnych) i jesienią (w ramach przygotowań do zimowania). W obu przypadkach słabe, niezdrowe, połamane, a czasem tylko dodatkowe pędy są usuwane z krzaków, aby nie hamowały rozwoju róży.

После осенней обрезки большинство сортов пионовидных роз необходимо правильно укрыть на зиму. Избавив растение от оставшейся листвы и обрезав зелёные и невызревшие ветви, стебли нужно либо сначала пригнуть к земле и закрепить, либо сразу засыпать слоем древесных опилок и соломы, при необходимости дополнительно укрывая их лапником, пластиковыми колпаками либо нетканым материалом.

Укрыть цветы желательно до того момента, когда температура снизится до –2…–5°С, так как примёрзшие розы в дальнейшем цветут не так активно, если вообще смогут пережить зиму. Смастерить укрытие также можно из деревянных или пластиковых дуг, с закреплённым на них плотным агроволокном, либо укрыть растения специальными чехлами-домиками, которые несложно найти в цветочных магазинах. Убирать укрытие можно при стабилизации температуры на отметке 0°С, после чего также стоит убрать слой мульчи от корневой системы.

Рекомендуем узнать основные правила обрезки роз на зиму.

Funkcje okresu kwitnienia

Практически все сорта пионовидных роз характеризуются ранним началом цветения, а некоторые из них за летний период цветут дважды. Конечно, второй раз цветы уже не будут такими большими, но зато куст успеет полностью вызреть до наступления холодов, что в дальнейшем существенно облегчит подготовку к зиме.

Недостатком пионовидных разновидностей в плане цветения выступает высокая чувствительность цветков к повышенной влажности, что часто приводит к загниванию бутонов. Кроме того, не лучшим образом на них сказывается летний зной, из-за которого цветки мельчают, а период цветения сокращается чуть ли не вдвое.

На участке своим цветением также радуют сорта канадских и английских роз.

Możliwe rosnące trudności

При правильной организации ухода за розами никаких проблем с ними быть не должно, однако нельзя полностью исключать возможность развития заболеваний или повреждения вредителями.

Среди самых распространённых проблем такого плана можно выделить появление на розе мучнистой росы, чёрной пятнистости или корневой гнили, в дополнение к которым иногда приходится сталкиваться с тлёй или щитовками.

В первом случае решить проблему поможет трёхкратное опрыскивание кустов фунгицидными составами (например, бордоской смесью, коллоидной серой, «Фитоспорином», «Скором» или «Оксихомом»), а во втором придётся использовать системные инсектициды вроде «Фитоверма», «Актары» или «Молнии». Ważne! Нельзя обрабатывать розы одними и теми же препаратами долгое время, так как все они вызывают привыкание, поэтому избавить цветок от вредителей или болезней будет сложнее . В прохладное время, с повышением вероятности развития грибковых недугов, в профилактических целях кусты обрабатывают медьсодержащими препаратами.

Как используются в ландшафтном дизайне

В период, когда цветут пионовидные розы, весь сад приобретает яркие краски, причём совершенно неважно, выращиваются эти цветы как одиночные растения либо они включены в состав розариев или альпийских горок вместе с иными многолетними и однолетними цветущими культурами.

Высокорослые сорта могут высаживаться для создания живых заборов или вертикального озеленения с применением металлических опор. Эти разновидности отлично смотрятся вместе с такими цветами, как наперстянка или дельфиниум.

Среднерослые сорта пионообразных роз будут выигрышно выглядеть вместе с аконитом, флоксами, вероникой или шалфеем, а для лучшего эффекта на передний план можно дополнительно высадить низкорослые сорта, причём не только пионовидных роз, но и чайно-гибридных (например, сорт Августина Луиза).

Также к чайно-гибридным сортам роз относят Осирию, Аваланж и Мондиаль.

В весеннее время, до распускания бутонов, разнообразить посадки можно с помощью весеннецветущих луковичных растений, вроде крокусов, гиацинтов, нарциссов, тюльпанов, а для украшения участка в осенний сезон рядом с розовыми кустами можно высадить классические пионы.

Пионовидные розы — отличный вариант как для выращивания в саду, так и для посадки в контейнер, поэтому с их помощью каждый цветовод сможет организовать на своей территории высокодекоративный уголок. Большое разнообразие сортовых вариаций позволяет сочетать между собой самые разные цвета и оттенки, а дополнительным преимуществом при выращивании таких роз будет сравнительная простота ухода.