Hodowla owiec może mieć dwa cele - pozyskiwanie mięsa lub wełny. Jednak z ekonomicznego punktu widzenia najbardziej interesujące są rasy łączące oba te kierunki. Ta kategoria należy do znanych rosyjskich hodowców i zasługuje na więcej niż jedną entuzjastyczną recenzję owiec Kuibyshev, która zostanie omówiona poniżej.

Owce z Kujbyszewa

Rasa Kuibyshev jest dość rozpowszechniona na rynku krajowym i jest klasycznym przykładem udanego połączenia najwyższej jakości mięsa i nie mniej cennej wełny u jednego zwierzęcia, który jest bardzo poszukiwany w przemyśle lekkim jako surowiec do produkcji dobrej, a przy okazji dość drogiej dzianiny.

Historia rasy

Rasa ma swoją nazwę dzięki miejscu, a raczej obszarowi, w którym została wyhodowana. Hodowcy Koshkinsky State Pedigree Station w Orłowce, obwód kujbyszewski, zaczęli hodować nową rasę owiec w połowie lat 30. ubiegłego wieku. Specjalny wkład w tę pracę wnieśli specjaliści od zwierząt gospodarskich A. Wasiliew, V. Vatagin, D. Niekrasow i inni.

W pierwszym etapie naukowcy przekroczyli trzy linie:

• lokalna rasa - owcza wełna mięsna Czerkasy, charakteryzująca się grubą, ale raczej jednolitą sierścią;
  

• Owce rasy Aborygenów Vagas sklasyfikowane jako półkrzywej (linia żeńska);
  

• długowłosa rasa z wełny mięsnej Kent, znana jako marsz Romney (wyhodowana w XIII wieku w Wielkiej Brytanii, oficjalnie zarejestrowana w 1985 r.).
  

W czasie II wojny światowej hodowla została przerwana, ale następnie wznowiona. Potomstwo otrzymane w wyniku krzyżowania owiec rasy czerkaskiej i angielskiej zostało starannie wybrane do udziału w dalszych pracach hodowlanych, aż w końcu w 1948 r. Ogłoszono ostateczne utworzenie nowej rasy domowej. Doświadczenie okazało się tak skuteczne, że po kolejnych 10 latach stacja rodowodowa Koshkinsky'ego została przekształcona w farmę rodowodową specjalizującą się w jej hodowli.

Czy wiesz Najdroższą rasą owiec na świecie są klany uszate hodowane w Chinach. Obecnie na świecie jest nie więcej niż dwa tysiące egzemplarzy tych zwierząt, a cena każdego z nich przekracza 2 miliony dolarów.

Główne cechy rasy

Rasa Kuibyshev jest klasycznym przykładem owcy półdrobnej wełny o długim, pół-grubym i jednolitym stosie, odziedziczonym przez zwierzę od angielskiego przodka. Jednocześnie wskaźnik mięsa jest nie mniej interesujący.

Wygląd i specyfikacja

Rasa wyróżnia się silnym i mocnym szkieletem, a także wydłużonym, beczkowatym ciałem z szerokim prostym grzbietem, płaską głową, małą, ale mocną szyją i krótkimi muskularnymi nogami, zakończonymi ostrymi, zgrabnymi kopytami. Podobnie jak przedstawiciele obu linii rodzicielskich, owce Kuibyshev należą do bezrogi (bez rogów).

Sierść jest gęsta, raczej gruba, długa, zgodnie ze standardem od 12 do 15 cm, z dużymi lokami, ma jednolitą błyszczącą strukturę i pokrywa całe ciało, głowę do oczu i nogi do stawu skokowego (nadgarstka). Z tego powodu zwierzę wygląda jak pojedynczy motek wełny, ozdobiony ładnym pyskiem. Główny kolor sierści i włosów jest biały, ale ciemniejsze obszary są dozwolone w okolicy nóg i uszu. Struktura wełny jest zszyta lub zszywana.

Wideo: owca rasy Kuibyshev

Wydajność

Opis rasy zwierząt gospodarskich będzie niekompletny bez oceny jego produktywności. Ponieważ owce z Kujbyszewa mają mieszane zastosowanie, wskaźnik ten należy rozpatrywać zarówno w odniesieniu do wełny, jak i mięsa. Jednocześnie należy stwierdzić, że w obu tych obszarach wskaźniki owiec z Kujbyszewa są uważane za bardzo wysokie.

W odniesieniu do wełny rasa charakteryzuje się następującymi wskaźnikami:

Płodność rasy wynosi 120-130% (oznacza to, że stado 10 owiec w ciągu roku wzrasta o 12-13 celów).

Owce z Kujbyszewa mogą być strzyżone dwa razy w roku - jesienią i wiosną.

Wskaźnik wczesnej dojrzałości owiec Kuibyshev jest również bardzo wysoki, o czym świadczą następujące liczby:

Na szczególną uwagę zasługuje jakość mięsa owiec tej rasy. Łączy optymalny stosunek najdelikatniejszej warstwy tłuszczu między cienkimi włóknami mięsnymi a brakiem gęstej wewnętrznej warstwy tłuszczu.

Takie mięso nazywa się marmurem, charakteryzuje się niesamowitą delikatnością i soczystością, jest lekkostrawne i uważane za bardzo przydatne, a zatem bardzo cenione. To prawda, że ​​te cechy są obecne w mięsie jagnięcym, które osiągnęło 8 miesięcy, i tylko w przypadku, gdy zwierzęta były na wolnym wypasie.

W przyszłości, gdy osobnik dorośnie, smak jego mięsa nieznacznie spada, chociaż nieprzyjemny specyficzny zapach charakterystyczny dla baraniny „dorosłej” nie pojawia się u rasy Kuibyshev.

Zatem optymalny wiek do uboju młodych zwierząt wynosi 8–10 miesięcy. W takim przypadku możliwe jest uzyskanie maksymalnych rokowań przy minimalnych kosztach zapewnionych przez bezpłatny wypas na pastwisku.

Czy wiesz Tak popularne danie mięsne jak grill zostało pierwotnie przygotowane z jagnięciny. Jeśli najlepszą częścią wieprzowiny do grilla jest szyja, to w tuszy jagnięcej najlepiej jest kupować mięso z odcinka lędźwiowego, fragmentu grzbietu przylegającego do żeber, samych żeber lub górnej zewnętrznej części tylnej nogi.

Oprócz wełny i mięsa owce Kuibyshev są również źródłem bardzo zdrowego mleka, z którego z kolei można gotować dość smaczne sery. Jedna owca daje do 6 litrów mleka dziennie.

Wreszcie hodowla zwierząt gospodarskich czystej krwi pozwala rolnikowi uzyskać dodatkowy dochód z:

• sprzedaż nasienia;
• sprzedaż jagniąt hodowlanych;
• skrzynie ze zweryfikowanym producentem;
• sprzedaż skór.

Ważne! Sprzedaż jagnięciny zapewnia wyższe dochody niż sprzedaż wełny owczej. Tak więc, jeśli możesz zarobić nie więcej niż 250 rubli ze strzyżenia od jednej owcy rocznie, ubój jednego baranka w wieku 3-4 miesięcy (35–40 kg żywej wagi) pozwala uzyskać co najmniej 10 razy więcej rokowań.

Funkcje opieki

Owce kujbyszewskie wyróżniają się silną odpornością i bezpretensjonalnością, dlatego bardzo dobrze nadają się do hodowli przez początkujących hodowców.

Jednak optymalne warunki dla tej rasy to regiony z obfitą roślinnością łąkową, ponieważ jagnię szybko przybiera na wadze i produkuje słynne marmurkowe mięso. Ponadto obecność bujnej trawy łąkowej sprawia, że ​​hodowla owiec jest opłacalnym biznesem pod względem niskich kosztów.

Rasa nie boi się surowych zim, ale zbyt suche lata mogą stać się prawdziwym problemem dla hodowcy - nie tyle z powodu wysokich temperatur, do których owce łatwo się przystosowują, ale z powodu braku wystarczającej ilości pastwisk na pastwisko.

Przez cały rok można organizować bezpłatny wypas owiec Kuibyshev, jednak dozwolone jest również trzymanie tej rasy w zimie. W tym przypadku świeża trawa i martwe drewno w diecie zwierzęcej zastępuje się sianem, słomą, kiszonką, ziarnem (jęczmień, owies) i skoncentrowaną paszą.

Zwierzęta nie nakładają szczególnie surowych wymagań na pomieszczenia; ich ogrzewanie, dzięki grubej wełnie, nie jest potrzebne. Jednocześnie, aby wełna zachowała swoje właściwości wysokiej jakości, rolnik musi zapewnić suchość i czystość w kabinie. W tym celu wystarczy zapewnić dobry system wentylacji lub po prostu zorganizować schronienie dla zwierząt z baldachimem, aby stado mogło schronić się przed silnymi opadami deszczu.

Być może zainteresuje Cię ustalenie wieku owiec za zęby. Pomieszczenia powinny być również wolne od wszelkich ostrych przedmiotów, które mogłyby doprowadzić do przypadkowego zranienia zwierząt. Optymalna norma dla obszaru dla dorosłych wynosi 2 m².

Zalety i wady rasy

• Zawodowi hodowcy zwierząt i właściciele małych prywatnych gospodarstw jednogłośnie odnotowują następujące zalety rasy owiec Kuibyshev:
• bezpretensjonalność;
• silna odporność, odporność na choroby;
• zdolność do perfekcyjnego dostosowania się do zmiennych warunków pogodowych, równie dobrze znosi silne mrozy i upał;
• niski koszt uprawy ze względu na szerokie możliwości zastosowania metody żywienia pastwiskami i brak wysokich wymagań rasy dotyczących jakości pasz;
• uniwersalny cel;
• wysokiej jakości wełna, jej duża wydajność i szeroki zakres zastosowania, co zapewnia brak problemów ze sprzedażą;
• płodność, rzadkie powikłania podczas porodu;
• przedwczesność (szybki przyrost masy);
• duża ilość mięsa w stosunku do kości;
• unikalne cechy smakowe mięsa, co czyni go bardzo popularnym i drogim.

Ważne! Główną zaletą owiec Kuibyshev w porównaniu z innymi rasami mięsa i wełną jest wyższy koszt wełny i mięsa przy tym samym koszcie produkcji.

• Rasa ma jednak pewne wady. Należą do nich między innymi:
• niskie wskaźniki „hodowli w sobie” (z chowu wsobnego owce Kuibyshev szybko degenerują się);
• gwałtowny spadek jakości i jednorodności rozdrobnienia wełny jako pogorszenie czystości;
• nieefektywność hodowli bez obecności soczystych pastwisk z karłowatą trawą (wąski obszar do uprawy).

Hodowla

Z jednej strony płodność owiec Kuibyshev, duża ilość mleka u owiec, porody lekkie i częste (około 30%) narodziny dwóch jagniąt w jednym miocie, w połączeniu z dobrą odpornością i szybkim przyrostem masy młodych zwierząt, sprawiają, że proces hodowli tych owiec nie jest zbyt trudny i łatwy spłata. Jednak z drugiej strony, ze względu na wspomnianą niestabilność genetyczną, która charakteryzuje rasę, jej rozmnażanie ma swoje osobliwości i subtelności i należy je wziąć pod uwagę przy tworzeniu stada rodzicielskiego.

Optymalny wiek samicy pierwszego krycia wynosi 16 miesięcy. W tym okresie zwierzę zyskuje około 65 kg żywej wagi, to znaczy prawie całkowicie osiąga wielkość dorosłego. Tak więc po ciąży ciało samicy przechodzi w formację baranka, a jeśli krycie jest za wcześnie, niektóre siły wewnętrzne idą na rozwój samej matki, ale potomstwo w tym przypadku rodzi się słabe, a następnie bardzo powoli przybiera na wadze.

Ważne! Krzyżowanie się owiec z Kujbyszewa usprawiedliwia się dopiero do drugiego pokolenia. Następnie powstałe potomstwo musi być dziane z innymi rasami.

Okres ciąży u owiec trwa około 145-153 dni. W ciągu roku samica jest w stanie tolerować tylko jedno jagnięta, ale jednocześnie może produkować jedno i dwa jagnięta. Zewnętrzna pomoc dla zwierzęcia podczas porodu nie jest wymagana, zwykle jagnięta odbywają się bez powikłań i nie trwają dłużej niż pół godziny.

Optymalną porą roku na krycie jest koniec lata lub początek jesieni. W tym czasie ciało matki jest tak dobrze przygotowane na przyszłą ciążę, jak to możliwe. Ponadto, zgodnie z obserwacjami doświadczonych rolników, prawdopodobieństwo wielokrotnego porodu w tym przypadku wzrasta, co prawdopodobnie wynika z wysokiej jakości nasienia.

W warunkach dużych gospodarstw hodowlanych samice zaczynają kojarzyć się w wieku 8–10 miesięcy, zwiększając liczbę rocznych jagniąt do dwóch. Ta metoda prowadzi do słabszego potomstwa i szybszego wyczerpywania maciorek, ale zmniejsza ogólne koszty produkcji.

Oferujemy zapoznanie się z przetwarzaniem skóry owczej.

Jagnięta zaczynają przechodzić na tryb samodzielnego karmienia w wieku jednego miesiąca, stopniowo wprowadzając uzupełniające pokarmy w postaci słomy, siekanego ziarna, początkowej mieszanki paszowej, a następnie świeżej zielonej trawy. Po trzech miesiącach młode zwierzęta są całkowicie odstawione od matki.

Aby jagnięta szybciej przybierały na wadze, zawierają w swojej diecie otręby, rośliny okopowe, kiszonkę, a także warzywa i owoce.

Poważne choroby

Dzięki silnej odporności i dobrej wytrzymałości owce Kuibyshev rzadko chorują. Jednak w przypadku niezgodności z wymogami sanitarnymi w gospodarstwie, niezrównoważonego żywienia i niewłaściwej hodowli hodowca zwierząt gospodarskich może spotkać w stadzie następujące choroby:

Cięcie, kg:
mężczyźni w wieku 12 miesięcy	2, 3–2, 5
kobiety w wieku 12 miesięcy	1, 7–1, 9
dorośli mężczyźni	3, 4–3, 8
dorosłe kobiety	1, 7–2, 4
Wydajność czystej wełny, %	55–65
Długość przekroju światłowodu (próba), mikrony:
mężczyźni w wieku 4 miesięcy	27–34
kobiety w wieku 4 miesięcy	25–31
mężczyźni w wieku 12 miesięcy	27–34
kobiety w wieku 12 miesięcy	27–31
dorośli mężczyźni	29–37
dorosłe kobiety	27–34
Dobra jakość:
mężczyźni w wieku 4 miesięcy	5
kobiety w wieku 4 miesięcy	4, 5
mężczyźni w wieku 12 miesięcy	13
kobiety w wieku 12 miesięcy	12
dorośli mężczyźni	12
dorosłe kobiety	11

Nazwa choroby	Opis i objawy	Pierwsza pomoc i leczenie, zapobieganie
Bradzot	Bakteryjne zakażenie żołądka. Powoduje drgawki, nadmierne wydzielanie śliny, utratę koordynacji, zgrzytanie zębami.	Nie ma skutecznego leczenia farmakologicznego; szczepienie jest odpowiednią miarą przeciwdziałania chorobie.
Zgnilizna kopyt	Choroba zakaźna spowodowana wilgotnym ściółką. Przejawia się jako ropne zapalenie w okolicy kopyta.	Antybiotyki (oksytetracyklina) i lokalne środki dezynfekujące (formalina) w połączeniu z kwarantanną i dokładnym leczeniem sanitarnym pomieszczenia.
Zaraźliwa ektyma	Infekcja wirusowa. Typowymi objawami są wrzody i wrzody na błonach śluzowych, wymionach i innych obszarach skóry.	Nie ma specjalnego leczenia. Aby pomóc zwierzęciu, stosuje się środki antyseptyczne - jod, roztwór nadmanganianu potasu itp.
Zakaźne zapalenie sutka	Zakażenie o charakterze bakteryjnym, wpływające na wymię samic w okresie laktacji. Powoduje miejscowe ropne zapalenie, gorączkę, szybki oddech.	Antybiotyki i sulfonamidy, dezynfekcja pomieszczeń.
Listerioza	Zakażenie bakteryjne, często śmiertelne. Powoduje drgawki, paraliż, utratę koordynacji, zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego.	Skuteczne leczenie nie zostało jeszcze znalezione.
Ospa	Infekcja wirusowa powodująca wysypkę, ropne wydzieliny z nosa i oczu, gorączka, szybki oddech.	Nie ma skutecznego leczenia, ale możliwe jest szczepienie.
Kleszczowe zapalenie mózgu	Zakażenie wirusowe przenoszone przez kleszcze wpływające na układ nerwowy.	Nie ma leczenia, ale przy silnej odporności możliwe jest niezależne wyleczenie.
Echinokokoza	Zakażenie bakteryjne, które powoduje poważne zaburzenia jelitowe.	Leki istnieją, ale są zbyt drogie, więc nie stosuje się ich w żywieniu zwierząt. Chorzy powinni być izolowani od reszty stada, aby zatrzymać infekcję.

Zakres hodowlany

Rasa owiec Kuibyshev jest specjalnie hodowana w trudnym klimacie umiarkowanym, charakteryzującym się mroźnymi zimami i gorącymi latami. Główna populacja tych zwierząt jest dziś skoncentrowana w ojczyźnie - w regionie Samara, a także na sąsiednich terytoriach regionu gospodarczego środkowej Wołgi Federacji Rosyjskiej - w rejonie Penzy i Uljanowa, Tatarstanu, Mordowii.

Czy wiesz Największa owca na świecie należy do rasy Suffolk, waży 247 kg i ma wysokość w kłębie 109. Trzyletni baran Stratford Wisper, należący do kilku rolników z Oregonu Schalberger, ma takie wymiary.

Spośród wszystkich drobno wełnianych ras owiec hodowanych w Rosji rasa Kuibyshev jest czwarta pod względem liczby, chociaż w ciągu ostatnich 40 lat całkowita liczba tych zwierząt znacznie spadła.

Kilka przedsiębiorstw profesjonalnie zajmuje się hodowlą ras w Rosji. Oprócz fabryki hodowlanej w Drużbie (dawnej stacji rodowej Koshkinsky, w której hodowano owce Kuibyshev), obejmują one również spółkę akcyjną Zorinskoye (obwód saratowski) i stadninę koni Aleksandrowskiego nr 12 (obwód kurski).

Tutaj naukowcy starają się poprawić stabilność genetyczną owiec Kuibyshev, zwiększyć ich wczesną dojrzałość i uzyskać zwierzęta o bardziej jednolitej sierści i jeszcze lepszych właściwościach smakowych mięsa.

Możesz być zainteresowany zapoznaniem się z cechami rasy owiec Karakul. Owce z Kujbyszewa są zwierzętami odpornymi i bezpretensjonalnymi, a wskaźniki produktywności rasy sprawiają, że jej hodowla jest bardzo opłacalną działalnością. Ponadto dotyczy to zarówno małych prywatnych gospodarstw rolnych, jak i profesjonalnych przedsiębiorstw hodowlanych. Jednak początkujący rolnik powinien pamiętać, że każda rasa zwierząt wymaga odpowiedniej opieki ze strony właściciela. Tylko pod tym warunkiem możemy liczyć na wydajność gotowych produktów podaną w jej opisie.

Recenzje

Вот интересная особенность: "Куйбышевские овцы относятся к породам овец мясо-шерстной направленности. Опытные овцеводы предпочитают скрещивать их между собой лишь до второго поколения, а дальше разбавляют с другими породами, поскольку часто дальше теряются сильные стороны породы." Алексей 2 //fermer.ru/comment/1075554501#comment-1075554501