Odmiana ziemniaków o romantycznej nazwie Chaber jest jednym z osiągnięć rosyjskich naukowców, który jest bardzo popularny. Oprócz dobrych wskaźników wydajności, ta odmiana wygrywa na tle innych z wysoką zawartością składników odżywczych i odpornością na wiele chorób. Jaka jest różnica między tym rodzajem ziemniaka, jakie są cechy jego uprawy i pielęgnacji - w dalszej części artykułu.

Różnorodna historia hodowli

Chaber został wyhodowany przez hodowców w Rosji stosunkowo niedawno. Oficjalna rejestracja odmiany została przeprowadzona w 2014 r., Kiedy została wpisana do rejestru państwowego i została zalecona do uprawy. Pojawiło się w wyniku krzyżowania bardzo popularnej i obecnie ziemniaczanej odmiany Chugunka oraz specjalnej formy hybrydowej o nazwie D31-88.

Zalecany do uprawy w centralnej, środkowej Czarnej Ziemi, w północno-zachodnich regionach Federacji Rosyjskiej. Teraz aktywnie rozprzestrzenia się na terytorium centralne i wchodzi na rynki Ukrainy i innych krajów.

Opis i charakterystyka

Średnio wczesna odmiana Chaber wyróżnia się specjalnym wyglądem, a także szeregiem innych zalet.

Wygląd bulw i wierzchołków

Krzewy rosną średniej wielkości i wysokości, półproste. Wierzchołki wyróżniają się szczególnie jasnym zielonym kolorem i szczególną wytrzymałością. Liście na krzakach są średnie, ciemnozielone, kwiaty są małe - czerwonawe lub fioletowe.

Bulwy mają wydłużony owalny kształt, powierzchnia jest gładka, z małymi oczami na skórce. Charakterystyczną cechą ziemniaków jest kolor skóry - jest bardzo nietypowy, w porównaniu z innymi odmianami, o kolorze ciemnoniebiesko-fioletowym. Dzięki niemu odmiana ma swoją nazwę. Kiełki rośliny są również ciemnoniebieskie.

Czy wiesz Chociaż ziemniak jest uważany za pożywny i odżywczy, w żadnym wypadku nie jest produktem dietetycznym, przeciętny ziemniak o wadze około 100 g zawiera tylko 76 kalorii.

Miąższ kremowego ziemniaka. Średnia waga bulwy może wynosić od 75 do 110 gramów. Sezon wegetacyjny trwa od 80 do 100 dni.

Walory smakowe

Chaber ma szczególnie dobry smak. Pulpa zawiera około 12, 5-16% skrobi. W bulwach znajduje się duża ilość witamin C i E, a także karotenoidów. Miąższ ziemniaczany jest średnio zagotowany, co pozwala na wykorzystanie go do różnych celów. Podczas czyszczenia lub obróbki cieplnej również nie ciemnieje.

Wartość chabra jest bardzo wysoka, ponieważ ma wysokie wartości przeciwutleniające i jest idealna do dietetycznego i zbilansowanego żywienia.

Stabilność klasy

Ziemniaki nie tolerują niskich temperatur, odmiana jest bardzo ciepłolubna i preferuje dużą ilość słońca. Jeśli temperatura spadnie poniżej zera - roślina umiera. Najlepsza temperatura do kiełkowania i tworzenia bulw nie jest niższa niż + 10 ° C. Toleruje wysokie temperatury (+25 ... + 30 ° C), ale tylko w obecności obfitego i częstego podlewania.

Odporność odmiany na wilgoć jest dość wysoka, ponieważ Chaber woli obfite dobre podlewanie (umiera w bardzo upalną lub suchą pogodę, gdy ziemia jest zbyt sucha).

Odmiana jest szczególnie odporna na patogeny nowotworowe. Ziemniaki są również średnio odporne na zarazę, mozaikę, pomarszczoną zgniliznę i strup. Rzadko atakowany przez pierścień i suchą zgniliznę. Jednym z minusów jest podatność na nicienie.

Produktywność

Plon chabra wynosi 20–50 ton na sezon (na 1 hektar ziemi) lub około 70 kilogramów na setną część ziemi. Zbywalność owoców wynosi 70–95%. Jakość utrzymywania plonów jest szczególnie wysoka - średnio 96%.

Plusy i możliwe wady

• Zalety chabra:
• po wykiełkowaniu kiełków plon można usunąć po 70 dniach;
• charakterystyczny kolor owocu, od którego odmiana ma swoją nazwę;
• krzew rośnie dość zwarty, więc nie potrzebuje częstych wzgórz;
• wysokie plony;
• wspaniałe utrzymanie jakości;
• odporność na wiele chorób;
• wysoka zawartość skrobi;
• świetny smak.

• Wady odmiany:
• ziemniaki mogą zostać zaatakowane przez nicienie;
• bulwy kiełkują szybko (ze względu na dużą liczbę małych oczu na skorupie), co utrudnia przechowywanie w zimie;
• na glebach kwaśnych odmiana może być parcha i powodować skąpe zbiory.

Ta odmiana ma znaczące różnice od innych, wśród których szczególnie zauważalny jest kolor bulw i wskaźniki miazgi, która dobrze się gotuje, ma przyjemny smak i ma piękny kolor, który nie ciemnieje podczas przetwarzania.

Ponadto roślina kiełkuje wystarczająco szybko i nie wymaga specjalnej opieki. Ta odmiana różni się od innych i jest odporna na wiele chorób, co czyni ją pożądanym dodatkiem do każdego ogrodu.

Cechy uprawy i pielęgnacji na zewnątrz

Wystarczy sadzić ziemniaki; różni się także bezpretensjonalnością podczas opuszczania, co czyni proces sadzenia dość prostym. Ale jednocześnie należy zwrócić szczególną uwagę na wybór materiału siewnego i jego przygotowanie. Ponadto nawożenie gleby jest ważnym punktem, ponieważ wpłynie to bezpośrednio na plony ziemniaków w przyszłości.

Optymalne warunki lądowania

Lądowanie odbywa się w momencie, gdy mróz nocny. Może to być środek lub koniec marca, w zależności od klimatu.

Dowiedz się, jak przygotować ziemniaki do sadzenia.

Ziemniaki lubią oświetlone obszary ziemi, które są dobrze chronione przed wiatrem. Wymagania glebowe są niewielkie, jedyne - musi istnieć gleba niekwaśna, w przeciwnym razie odmiana nie da obfitych plonów. Jeśli ziemia jest bardzo ciężka, musisz przygotować do niej dużo nawozów organicznych.

Na glebach bagiennych lub torfowych odmiana przyniesie owoce dopiero po obowiązkowym płodozmianie i rekultywacji gruntów. Sama gleba powinna zostać dwukrotnie wykopana przed sadzeniem sadzonek.

Ważne! Sadzenie ziemniaków tej odmiany można przeprowadzić tylko z zastrzeżeniem zasad płodozmianu - odmiana jest sadzona po wyhodowaniu różnych roślin okopowych, ogórków, kapusty, roślin strączkowych lub dyni.

Przygotowanie materiału do sadzenia i wzoru sadzenia

Bardzo ważne jest, aby wybrać odpowiedni materiał do sadzenia. Ze względu na możliwość zgnilizny ważne jest, aby wybierać zdrowe i gęste bulwy, bez żadnych oznak infekcji. Ponieważ szybko kiełkują, ważne jest, aby przestrzegać zasad przechowywania plonu - pożądane jest, aby leżał w chłodnych miejscach i w ciemności. Suche piwnice lub spiżarnie są idealne.

Około lutego bulwy są wyciągane i układane w jednej warstwie, aby zaczęły kiełkować. Możesz przyspieszyć ten proces, posypując je trocinami i regularnie rozpylając z pistoletu natryskowego.

Przed sadzeniem bulwy są również odkażane, aby zapobiec phytophthora podczas wzrostu (są spryskiwane roztworami zawierającymi miedź).

Schemat sadzenia jest dość prosty i zależy od wielkości samych bulw. Możesz użyć tych standardowych schematów: 70 na 20 centymetrów lub 60 na 30 (czasami 25, jeśli bulwy są małe).

Oznacza to, że stosuje się standardowe schematy sadzenia, w których długości łóżek mogą wynosić 60 lub 70 centymetrów, a odległość między bulwami wynosi od 20 do 30 centymetrów.

Bulwy sadzi się pąkami, aby szybciej kiełkować. Głębokość zależy od gęstości gleby - od 10-12 cm na płucach do 4-5 cm na glebach gliniastych.

Częstotliwość podlewania i nawożenia

Górny sos i podlewanie znacznie wpływają na płodność i plon. Aby uzyskać maksymalną wydajność, musisz regularnie karmić, ponieważ Chaber uwielbia żyzną glebę. Pierwsze zastosowanie nawozu odbywa się przed kwitnieniem (tylko na dobrze nawilżonej glebie).

Górny opatrunek dodawany jest bezpośrednio pod korzeń. Odstęp między aplikacjami wynosi około półtora tygodnia. Jako nawozy odpowiednie są odchody kurczaka, mocznik i obornik.

Dowiedz się, jak prawidłowo podlewać ziemniaki.

Podlewanie przed kwitnieniem rozpoczyna się w razie potrzeby (tylko przy bardzo suchej lub gorącej pogodzie). Jak tylko zacznie się okres kwitnienia, konieczne jest rozpoczęcie aktywnego podlewania, ponieważ w tym momencie zaczynają się tworzyć bulwy.

Podlewanie odbywa się głównie wieczorem lub w pochmurną pogodę trzy razy w tygodniu, a jeśli jest gorąco - to codziennie. Po tym, jak ziemia z pewnością się rozluźni, a krzaki wyrzucą.

Ważne! Nie używaj opryskiwaczy do podlewania. Wilgoć na wierzchach może powodować zarazę. Woda płynie tylko pod korzeniem.

Zwalczanie chwastów

Ściółkowanie wpływa również na plony. Usuwanie chwastów gwarantuje wzrost plonu. Do ściółkowania nie zaleca się stosowania surowców iglastych, ponieważ utlenia ziemię, a ta odmiana bardzo słabo toleruje kwaśne gleby.

W sezonie wegetacyjnym krzaki wyrzucają około trzy razy. Procedurę należy powtarzać, aż znikną luki między pagórkami.

Główne choroby i szkodniki odmiany

Pomimo znacznej stabilności pojawienie się niektórych dolegliwości jest nadal możliwe:

1. Najczęściej po posadzeniu pojawia się zaraza późna. Aby go zwalczyć, stosuje się leki z miedzią. Możesz również zapobiec pojawieniu się tego grzyba poprzez regularne stosowanie nawozów mineralnych.
   

2. Wirusy mozaikowe (może pojawić się kilka różnych gatunków) są neutralizowane przez roztwory grzybobójcze i insektycydy (w celu zwalczania mszyc, które są głównym nosicielem wirusa).
   

3. W przypadku parcha najlepiej stosować środki grzybobójcze (takie jak „Ditan”, „Prestige” i inne). Te same narzędzia pomagają przy różnych typach zgnilizny.
   

4. Jeśli na ziemniaku pojawią się larwy lub chrząszcze, w tym nicień, który często zaraża odmianę, należy zastosować nalewkę z piołunu. Ponadto leki takie jak Albit lub Bulba są bardzo pomocne w przypadku infekcji robakiem nicieni.
   

5. Aby zwalczyć chrząszcze ziemniaczane w Kolorado podczas sadzenia, do dołu należy dodać garść popiołu drzewnego (będzie również służyć jako nawóz), można użyć tych samych środków, co w przypadku nicienia.
   

Jako środek zapobiegawczy, przed sadzeniem wszystkie bulwy należy bez problemu potraktować fungicydami, pożądane jest również leczenie insektycydami (zarówno opryskiwanie, jak i namaczanie).

Sanitarne zabiegi przeprowadzane są wczesną wiosną. Jeśli nie było to z jakiegokolwiek powodu, musisz spryskać już w wieku dorosłym.

Czy wiesz W historii kiedyś miała miejsce „wojna ziemniaczana” - miało to miejsce pod koniec XVIII wieku w Bawarii, kiedy król Prus i cesarz Austrii przystąpili do bitwy o bawarskie ziemie, zamki i złoto. Przeciwnicy byli bardziej zaniepokojeni próbą odcięcia sobie nawzajem szlaków zaopatrzenia w żywność, w tym ziemniaków, które do tego czasu stały się popularne, niż prawdziwymi bitwami i atakami.

Zbiór i przechowywanie upraw

W dobrych warunkach ziemniaki dają bardzo duże plony - z jednej setnej można uzyskać około 70 kg zdrowych i dużych owoców, zwłaszcza jeśli przestrzegane są zasady płodozmianu, nawozów i nawadniania.

Ziemniaki dojrzewają szybko, średnio w 70–90 dni, co oznacza, że ​​plony można uzyskać na początku jesieni lub pod koniec lata. Jest przechowywany przez długi czas (średnio 3-4 miesiące), ale może kiełkować przy wysokiej wilgotności lub świetle słonecznym.

Lepiej przechowywać go w chłodnym i suchym miejscu, bez bezpośredniego światła słonecznego i z dobrą cyrkulacją powietrza. Nie jest pożądane, aby temperatura pokojowa była wyższa niż + 3 ° C, ponieważ w tej temperaturze ziemniaki zaczynają kiełkować z powodu dużej liczby małych oczu na skórce. Konieczne jest ciągłe monitorowanie stanu uprawy.

Chaber ziemniaczany wyróżnia się nie tylko niezwykłym i zapadającym w pamięć wyglądem, ale także cechami smakowymi. Owoce są świetne do gotowania lub smażenia, nie gotują się całkowicie i nie ciemnieją.

Dbanie o rośliny jest dość proste, więc przy zachowaniu wszystkich warunków Chaber zachwyci nie tylko obfitymi zbiorami, ale także pięknymi dużymi bulwami.