Koniak Amorphophallus z pewnością zainteresuje hodowców kwiatów, którzy cenią niezwykłe rośliny egzotyczne. Dzięki względnie bezpretensjonalnej pielęgnacji kwiat jest wysoce dekoracyjny, dlatego łączy się korzystnie z najbardziej różnorodną roślinnością w pomieszczeniu, co można zobaczyć, studiując następujące informacje na jego temat.

Botaniczny opis rośliny

Roślina ta należy do wieloletnich roślin bulwiastych, aw niektórych krajach (na przykład w Japonii lub Chinach) uprawiana jest do konsumpcji. Suszone zupy i odpowiednio ugotowane bulwy naprawdę robią pyszne zupy i przystawki, ale w Rosji i krajach sąsiednich koniak amorphophallus pozostaje jedynie rośliną ozdobną, z pojedynczym kwiatostanem w postaci pionowej, ciemnofioletowej kolby, której długość wynosi zwykle około 50 cm.

Wokół znajduje się ta sama ciemnofioletowa zasłona płatka o długości 25-30 cm, a na górze kwiatostan jest całkowicie sterylny i nie może tworzyć kwiatów. Dlatego wszystkie z nich (zarówno żeńskie, jak i męskie) są skoncentrowane w dolnej części kolby. Łodyga kwiatowa jest gruba i prosta, często osiąga wysokość 60 cm, liście są jasnozielone, przekrojone poprzecznie, z małymi wycięciami na końcu.

W naturalnym środowisku wzrostu średnica blaszek liściowych często osiąga 1, 3 m, ale gdy są hodowane w pomieszczeniach, nie przekraczają 1 m. Średnica ogonków liściowych wynosi około 8 cm, a na wysokości rośnie do 1 m. Ogonki i szypułka mają ten sam rozmiar i to samo ten sam kolor: ciemne i jasne plamy rozrzucone na całej powierzchni są bardziej oliwkowe, przypominając kolory skóry węża.

Pod koniec sezonu liście zaczynają umierać stopniowo, a w następnym roku wydają się nieco wyższe i charakteryzują się większym rozwarstwieniem. Podziemna bulwa przypomina spłaszczoną, dość dużą kulę o średnicy 20-30 cm, w górnej części rośnie wiele korzeni i poszczególnych dzieci, za pomocą których roślina się rozmnaża.

Czy wiesz Pierwsze rośliny z rodzaju amorphophallus zostały opisane już w 1692 r., Aw 1834 r. Otrzymały nowoczesną nazwę, którą tworzy kilka starożytnych greckich słów: „amorpho” - bezkształtny; „Fallus” to męski narząd płciowy. Najprawdopodobniej to oznaczenie jest związane z zewnętrznymi cechami kwiatu.

Kwitnienie koniaku amorphophallus trwa 14 dni i rozpoczyna się w marcu lub kwietniu. Wszystkie etapy egzaminu rozwojowego odbywają się w ciągu sześciu miesięcy, a już we wrześniu przechodzi w stan spoczynku (natychmiast po śmierci liścia).

Optymalne warunki do uprawy w domu

Biorąc pod uwagę egzotyczną niezwykłość koniaku amorphophallus, nie jest zaskakujące, że przy uprawie domowej musi stworzyć najbardziej odpowiednie warunki, zapewniając właściwy wybór miejsca uprawy i późniejszą właściwą pielęgnację kwiatów.

Lokalizacja i oświetlenie

Po zakupie koniak amorphophallus może przez długi czas przystosowywać się do nowych warunków wzrostu, dlatego aby pomóc w tym roślinom, zaleca się umieszczenie doniczki na dobrze oświetlonym parapecie, ale bez bezpośredniej ekspozycji na światło słoneczne. Doskonałym rozwiązaniem dla kwiatu będzie półcienisty obszar w pobliżu balkonu lub okien, a nawet od północnej strony domu.

Tryb temperaturowy

Amorphophallus nie ma specjalnych wymagań dla temperatury pokojowej i czuje się dość komfortowo w + 17 ... + 25 ° C, ze spadkiem tych wartości do + 10 ... + 12 ° C podczas odpoczynku. Latem roślina może tolerować wyższe wartości temperatur, ale w zimnych porach bulwy nie powinny być zimne, w przeciwnym razie obarczone jest to śmiercią całego kwiatu.

Funkcje opieki domowej

Opieka egzotyczna jest dość standardowa i zapewnia w odpowiednim czasie podlewanie, regularne nawożenie gleby i przesadzanie kwiatów. Każde z tych działań ma swoje własne cechy, o których powinieneś zdecydowanie wiedzieć, aby nie niszczyć amorfofalusa.

Przeczytaj także o opiece nad innymi roślinami cebulowymi, a mianowicie:

Podlewanie

Zasadniczo opisywana roślina wymaga umiarkowanego nakładania płynów, z regularnością raz na 2-3 dni. Powinien kierować się stanem górnej warstwy gleby, pozwalając jej wyschnąć tylko nieznacznie w okresie aktywnej wegetacji kwiatu. Kiedy pojawi się kwiatostan lub liść, ilość płynu irygacyjnego musi zostać zwiększona, obserwując górę bulwy z małymi korzeniami: nie należy ich narażać, a jeśli tak się stanie, musisz dodać glebę.

Do nawadniania można używać tylko miękkiej wody o temperaturze pokojowej, dlatego warto wstępnie przefiltrować lub zagotować płyn z kranu, dodatkowo osadzając się w pomieszczeniu przez kolejne 2 dni. Niektórzy ogrodnicy dodają kilka kropli kwasu cytrynowego lub octu jabłkowego do 10 litrów płynu.

Ważne! Jedną z charakterystycznych cech koniaku amorphophallus jest słaba przepuszczalność wilgoci jego liści, dlatego w celu utrzymania optymalnego poziomu wilgotności przydatne jest okresowe spryskiwanie ich z butelki z rozpylaczem (co najmniej raz na dwa dni).

Podczas podlewania nie wlewaj płynu bezpośrednio na bulwę kwiatu, ponieważ przyczyni się to tylko do rozwoju procesów gnilnych. Rozsądniej jest wlewać wodę małymi porcjami wzdłuż krawędzi garnka, czekając, aż zacznie wyciekać na patelnię. Po tym podlewanie można uznać za zakończone i pozostaje spuścić nadmiar wody po 45-60 minutach. Ze względów higienicznych można wycierać liście amorfofalusa wilgotną ściereczką, usuwając nadmiar pyłu z rośliny, co tylko komplikuje zadanie wchłaniania wilgoci.

Wilgotność powietrza

Opisana roślina nie akceptuje zmniejszonej wilgotności powietrza w mieszkaniach miejskich, więc dla jej dobrego zdrowia będziesz musiał utrzymać tę wartość na poziomie 70–80%.

Aby to zrobić, regularne spryskiwanie kwiatu ciepłą wodą i umieszczanie obok niego otwartych pojemników z czystą cieczą pomoże.

Top dressing

Nawożenie koniaka amorphophallus jest szczególnie ważne dla rośliny w sezonie wegetacyjnym, więc pierwsze karmienie odbywa się już miesiąc po pojawieniu się młodych pędów. W przyszłości częstotliwość stosowania składników odżywczych wynosi 1 raz w ciągu 15–20 dni, a złożone kompozycje mineralne, w których wysoka zawartość fosforu jest odnotowywana jako odpowiednia kompozycja (jest aktywnie spożywana przez bulwy podczas przyrostu masy ciała). Optymalny stosunek fosforu, potasu i azotu w tym przypadku będzie wynosił 4: 1: 1 lub co najmniej 3: 2: 1.

Dowiedz się więcej o tym, jak i jak karmić rośliny domowe.

Przy odpowiednim przygotowaniu można również stosować naturalne substancje organiczne w postaci zgniłego obornika lub odchodów ptaków rozcieńczonych w wodzie odpowiednio w stosunku 1:20 lub 1:10. W każdym razie nawożenie należy wykonać 15–20 minut po kolejnym podlewaniu, w przeciwnym razie istnieje szansa na spalenie korzeni.

Przeszczep

Przeszczep amorfofalusa wykonuje się prawie co roku, wczesną wiosną (z obrzękiem punktu wzrostu). Nowa doniczka powinna być 2-3 razy szersza niż sama bulwa, a jej wysokość może odpowiadać średnicy. Produkty ceramiczne najlepiej wybierać, ponieważ są bardziej stabilne i pochłaniają więcej wilgoci niż plastikowe.

Jeśli chodzi o optymalny skład mieszanki glebowej, jej głównymi zaletami powinna być kruchość i odżywianie. Optymalną gotową opcją dla takiej gleby jest podłoże dla aroidu, chociaż nie można wykluczyć możliwości niezależnego przygotowania wymaganej gleby.

Istnieje kilka możliwych opcji:

• mieszanka równych części żyznej trawy, gleby liściowej, wiórów torfowych, próchnicy i grubego piasku rzecznego;
• podłoże z gotowej uniwersalnej mieszanki glebowej dla roślin domowych, zgniły kompost (pokruszony suchy obornik), torf i piasek, w stosunku 1: 1: 1: 0, 5;
• mieszanka gleby ogrodowej i piasku (4: 1) z dodatkiem przydatnego superfosfatu (20 g na 3 l gotowej mieszanki gleby).

Ważne! Wskazane jest rozlanie przygotowanej mieszanki glebowej roztworem nadmanganianu potasu lub kalcynacji w piecu, uwalniając w ten sposób glebę od ewentualnych patogenów.

Sam proces przesadzania kwiatów obejmuje następujące działania:

1. Zakrywając otwory drenażowe zbiornika lądowego odłamkiem ceramicznym, napełnij go 1/3 grubym piaskiem, kruszonką i małą ekspandowaną gliną, która utworzy wymaganą warstwę drenażową.
2. Następnie wlej przygotowane podłoże z góry, aby osiągnęło połowę doniczki do sadzenia.
3. Ostrożnie wyjmij roślinę z poprzedniego pojemnika, dokładnie sprawdź i usuń wszystkie wysuszone i zgniłe korzenie. Uszkodzone miejsca na samej bulwie również będą musiały zostać pocięte na zdrowe tkanki, a miejsca plasterków należy potraktować jodem, błyszczącym zielonym lub kruszonym węglem drzewnym. W ciągu następnych dwóch godzin roślinę należy pozostawić do wysuszenia leczonych obszarów.
4. Po określonym czasie zorganizuj małe zagłębienie w glebie i, wypełniając ją piaskiem, zanurz dolną jedną trzecią bulwy w środku.
5. Dodaj ziemię na brzegach, okresowo lekko potrząsając doniczką. Punkt wzrostu kwiatu powinien pozostać nad powierzchnią ziemi.
6. Lekko zwilż roślinę i zanieś doniczkę tam, gdzie padnie na nią rozproszone światło słoneczne.

W przyszłości, w sezonie, musisz stopniowo dodawać ziemię do doniczki, ponieważ części potomne i nowe korzenie utworzą się bliżej szczytu rośliny macierzystej.

Czy wiesz Potężne bulwy opisanego kwiatu są aktywnie wykorzystywane do celów medycznych, ale głównie do przygotowania leków przeciwcukrzycowych. Ponadto obecna w nich substancja żelatyno-podobna jest główną składową sera tofu.

Metody rozmnażania roślin

Podczas uprawy w domu amorphophallus nie wytwarza nasion odpowiednich do dalszego rozmnażania rośliny, więc jedyną szansą na uzyskanie nowych kopii jest ukorzenienie dzieci (bulw potomnych), które pojawiły się na roślinie. W nagłych przypadkach możesz podzielić samą bulwę rodzicielską, ale tylko wtedy, gdy jest na niej kilka punktów wzrostu.

W tym drugim przypadku istnieje wysokie prawdopodobieństwo rozwoju procesów gnilnych, dlatego jeśli to możliwe, lepiej poczekać na powstanie procesów. Rozmnażanie amorfofallusa przez potomstwo odbywa się jesienią, kiedy kwiat zaczyna okres uśpienia.

Zapewnia następujące działania:

1. Ostrożnie wyjmij bulwę z ziemi i przesiej podłoże w poszukiwaniu potomstwa.
2. Wysuń znalezione części i przechowuj je. Rodzeństwo córki można przechowywać przez całą zimę, ale tylko w suchym i stosunkowo ciepłym pomieszczeniu, z temperaturami w zakresie od + 10 ... + 15 ° C.
3. Wraz z nadejściem wiosny przygotuj odpowiednie zbiorniki do sadzenia, napełnij je jedną z powyższych opcji podłoża i zrzuć delenki. Opieka nad nimi opiera się na tych samych czynnościach, co podczas uprawy dorosłych roślin.

Jeśli podczas inspekcji bulwy nie znaleziono potomstwa, wówczas samą bulwę należy wyciąć, ale tylko w taki sposób, aby przynajmniej jeden punkt wzrostu pozostał na każdej otrzymanej części. Aby wykonać procedurę, stosuje się ostry i zdezynfekowany nóż, a wszystkie miejsca plasterków posypuje się sproszkowanym węglem.

Ważne! Czasami powstaje nowa mała bulwa koniaku amorphophallus w miejscach, w których płytka liścia jest podzielona na trzy części, więc bardzo trudno ją zauważyć. Taki zraz będzie można odciąć po całkowitym wyschnięciu arkusza.

Otrzymany w ten sposób materiał do sadzenia należy pozostawić w pomieszczeniu na około jeden dzień, a następnego dnia posadzić w przygotowanych doniczkach. Podlewanie posadzonych części powinno być tak umiarkowane, jak to możliwe, i lepiej jest utrzymać temperaturę w pomieszczeniu z nowymi roślinami na + 22 ... + 24ºС. Nie warto pokrywać nasadzeń folią lub szkłem, ponieważ efekt cieplarniany często powoduje powstawanie procesów gnilnych.

Kwitnienie nowych roślin będzie musiało czekać co najmniej pięć lat, a jeśli weźmiesz pod uwagę, że w sezonie jeden dorosły amorphophallus tworzy nie więcej niż dwa potomstwo, wówczas proces uzyskiwania dużej liczby nowych roślin ozdobnych może zostać opóźniony.

Wideo: koniak Amorphophallus na początku wzrostu

Zwalczanie szkodników i chorób

Aby zmaksymalizować dekoracyjność koniaku amorphophallus, bardzo ważne jest spełnienie wszystkich wymagań dotyczących sadzenia i pielęgnacji, zwłaszcza, że ​​często wystarcza to, aby zapobiec rozwojowi różnych chorób i szkodników.

Do najczęstszych problemów tego kwiatu należą:

1. Zgnilizna korzeni - charakteryzuje się opadaniem liści, pojawieniem się czarnych plam na ogonku i bulwie, a także pojawieniem się śmierdzącego zapachu, który jest łatwo zauważalny w bezpośrednim sąsiedztwie doniczki.
   
   Dzięki terminowej diagnozie choroby czterokrotne opryskanie Alirin-B, Maxim lub Diskor pomoże uratować amorfofalus, z przerwą między zabiegami wynoszącymi 5-7 dni. Jeśli nie masz czasu, aby zauważyć chorobę, a stan rośliny jest bliski opłakania, możesz ją uratować tylko przez przesadzenie do czystej i sterylnej gleby, ze wstępnym usunięciem wszystkich, nawet minimalnie uszkodzonych części bulwy. W przyszłości takie próbki będą musiały być posypane koloidalną siarką i podlewane Fitosporyną-M, co najmniej raz na 10 dni.
2. Roztocza są częstym szkodnikiem upraw domowych, których obecność można zobaczyć na cienkich nitkach oplatających powietrzną część amorfofalusa i jego ogonek. Dokładne sprawdzenie wszystkich powierzchni pokazuje również jasne plamy na zewnętrznej części płytki liściowej i małe czarne kropki z niewłaściwą stroną.
   
   Możesz pozbyć się szkodnika, kwarcując (po prostu włącz lampę na 2-3 minuty) i wycierając pościel mydłem i wodą, organizując ciepły prysznic (w ciągu 25-30 minut). Z chemikaliów przeciwko przędziorkom skuteczne są Vermitek, Apollo, Fitoverm, a dawkowanie i zasady ich stosowania są zawsze zaznaczone na opakowaniu.
3. Mszyce to szkodliwe owady, które gromadzą się po wewnętrznej stronie płytki liściowej iu podstawy kolby.
   
   Ich żywotna aktywność prowadzi do przebarwienia tkanek roślinnych i deformacji kwiatostanu, przez co cierpi ogólny efekt dekoracyjny. Mszyce można zmyć za pomocą roztworu mydła i alkoholu (liście wyciera się wacikiem zamoczonym w płynie) lub ciepłym prysznicem, który zwykle kończy procedurę czyszczenia. Spośród środków ludowych mogą pomóc ostro pachnące zioła: tytoń, cebula, czosnek, ostra papryka, które są wstępnie zalane wrzącą wodą i pozostawione do zaparzenia na 2-3 godziny. Gotowe mieszanki roślin opryskuje się z regularnością 1 raz w ciągu 3-4 dni. W zaawansowanych przypadkach mogą pomóc tylko specjalne preparaty, z których najbardziej popularne to Inta-Vir, Iskra-Bio i Aktara.
4. Mealybug to kolejny nieprzyjemny szkodnik, który pozostawia białawą, lepką powłokę, podobną do brudnej waty lub puchu topoli.
   
   W walce z tym zwykle stosuje się środki owadobójcze na bazie oleju z drzewa Neem lub dowolnej domowej mieszanki oleistej (na 1 litr wody powinno spaść około 50 ml oleju). Gotową kompozycję nakłada się na roślinę cienką warstwą, a po 10-15 minutach spłukuje się wodą. Spośród gotowych preparatów skuteczne będą w tym przypadku Biotlin, Tanrek, Confidor, których przetwarzanie należy wykonać 3-4 razy z rzędu, w odstępie 10-12 dni.
5. Nicienie liścia - charakteryzują się pojawieniem się żółtych, stopniowo brązowiejących plam, które występują na odkształcalnych i suszących się liściach i szypułce.
   
   Aby wyeliminować problem, doniczkę z rośliną umieszcza się na pół godziny w gorącej wodzie (do + 45 ° C), dzięki czemu ciecz pokrywa powierzchnię gleby. Po 3-5 dniach możesz dodatkowo zrzucić ziemię roztworem przygotowanym z jednej tabletki Dekaris na 1 litr wody. Skuteczne będą również leki „Fosfamid”, „Bazamid”, „Nemafos”, „Vidat”.

Czasami na liściach amorficznych sucha bez wyraźnego powodu. Jeśli wyschnie tylko krawędź blachy, w pomieszczeniu może być bardzo suche powietrze i konieczne będzie sztuczne zwiększenie wilgotności. W przeciwnym razie koniak nie powinien powodować żadnych problemów z amorfofallusem, a przy odpowiedniej pielęgnacji rośliny zawsze zachwyci Cię swoim jasnym wyglądem, wystarczy trochę wysiłku.