Wśród powszechnych pasożytniczych inwazji bydła często występuje dziś cysticerkoza (Finnosis). Choroba jest dość niebezpieczna, ponieważ pasożyty mogą osiedlać się w ważnych narządach swoich gospodarzy. Rozważmy bardziej szczegółowo, co stanowi wspomnianą chorobę i jak niebezpieczne jest dla ludzi.

Co to za choroba

Cysticerkoza bydła (bydło) to uszkodzenie tkanki mięśniowej zwierząt przez tasiemca bydlęcego (tasiemca lub cysticercus) w fazie larwalnej. W wyniku inwazji cierpią mięśnie językowe i mięśnie sercowe, a jeśli zmniejsza się odporność, wpływa to na komórki mózgowe, wątrobę, płuca i tkanki tłuszczowe.

Choroba występuje w ostrym i przewlekłym przebiegu.

Patogen i cykl życia

Larwa tasiemca (cystode) jest formą życia o następujących cechach:

• owalny pęcherzyk (10 mm x 6 mm) o szarawym odcieniu, z mikrokosmkami, wypełniony płynną zawartością;
• jest głowica (do 2 mm);
• cztery mocne przyssawki (każda 0, 8 mm) z podstawową trąbką (bez haczyków), które mają pigment, dzięki czemu można je badać pod mikroskopem;
• ciało w kształcie wstążki z wieloma segmentami (około 1000), które stają się szersze, gdy zbliżają się do końca ciała;
• układ rozrodczy jest utworzony z około 200. segmentu;
• po bokach segmentów znajdują się otwory genitaliów w niewłaściwej kolejności;
• ostatnie segmenty (7 mm na 20 mm), dojrzewające, są oddzielone od ciała i wraz z kałem są wyprowadzane;
• macica znajduje się w środkowej części taśmy i jest w stanie urosnąć do procesów bocznych (ponad 30 sztuk), dzieląc się na płaty;
• macica dojrzałego segmentu może zawierać wiele kulistych, przezroczystych kul lub jaj (do 145 tys.) i parę nitkowatych procesów;
• skorupa jaj znajdujących się w środowisku zewnętrznym zostaje zniszczona;
• gotowa onkosfera zawiera owoc z 6 haczykami.

Ważne! Głównymi nosicielami tasiemca bydlęcego są ludzie zarażeni robakami, a zwierzęta gospodarskie są jedynie żywicielem pośrednim. Dlatego w celu uniknięcia wzajemnego zakażenia ważne jest przestrzeganie higieny osobistej i regularne odrobaczanie zarówno osób mających kontakt ze zwierzętami, jak i samych zwierząt.

Cykl życia teśtu obejmuje następujące kroki:

• pośredni gospodarz (zwierzę domowe);
• ostateczny właściciel (osoba), w którego ciele (w jelicie) osoba dojrzała seksualnie jest w stanie żyć przez wiele lat, dorastając do 10 m, nie manifestując się w niczym;
• pojawiająca się onkosfera staje się pełnoprawną larwą po około sześciu miesiącach, a czasem wcześniej;
• najbardziej aktywny okres życia to od siódmego do dziesiątego miesiąca, w którym mogą pojawić się charakterystyczne objawy tej choroby;
• śmierć larw rozpoczyna się po dziesięciu miesiącach i trwa półtora miesiąca.

Objawy i przebieg choroby

Początkowa faza zakażenia bydła finnozą nie ma wyraźnych objawów, ale istnieją oznaki wymagające pilnej interwencji służby kontroli weterynaryjnej:

• gwałtownie podwyższona temperatura;
• brak apetytu;
• biegunka
• ból podczas dotykania brzucha i obszaru oczka;
• suchość i bladość błon śluzowych;
• nadmierne pobudzenie lub letarg;
• spowolnienie lub zwiększenie pulsu;
• bolesna reakcja na dotykanie mięśni;
• obrzęk;
• swędząca skóra właściwa;
• utrata wzroku;
• zaburzona koordynacja.

Do pasożytniczych chorób bydła należy również hipodermatoza. Przyda ci się również nauka usuwania robaków z bydła.

Obecność powyższych objawów wymaga potwierdzenia diagnozy i pewnych działań w celu ochrony innych zwierząt przed inwazją.

Po ostrym etapie przebieg choroby charakteryzuje się następującymi objawami:

• po 8 dniach objawy zanikają;
• po 14 dniach odnotowuje się zanik manifestacji;
• w hodowli bydła objawy kliniczne są następnie nieobecne;
• czasami tydzień po zakażeniu temperatura gwałtownie spada (od 40 do 34 ° C), a następnego dnia bydło umiera.

Diagnostyka

Cysticercosis diagnozuje się kilkoma metodami:

1. Podczas regularnych badań i palpacji jamy ustnej i języka zwierząt można zidentyfikować powierzchownie położone robaki.
2. Alergiczna diagnoza podskórna. Tuberkulinę wstrzykuje się w szyję, pod łopatką lub pod ogon w ilości zależnej od wieku zwierzęcia (0, 15 ml wystarcza młodym osobnikom, 0, 2 ml potrzebnym dorosłym). U niezakażonego bydła obrzęk występuje w ciągu jednego dnia w miejscu wstrzyknięcia, nasilając się w ciągu następnych kilku dni. Przy opóźnionej reakcji (ponad dwa dni) wstrzyknięcie powtarza się. Kolejna reakcja wyjaśnia diagnozę.
3. Diagnoza surowicy poprzez pośrednią reakcję hemaglutynacji (RNGA). Niewielką ilość surowicy (5 ml) umieszcza się w sterylnej probówce i umieszcza na czerwonej płytce z krwinkami. Kiedy powstaje osad, stwierdza się, że robak występuje w ciele.
4. Metoda aglutynacji lateksowej (RLA). Surowicę krwi ogrzewa się, następnie dodaje się zawiesinę lateksu, dodaje inne preparaty w niewielkiej ilości i umieszcza na aparacie wahadłowym do mieszania, po czym możemy stwierdzić: jeśli są ślady z dwoma lub czterema plusami, dochodzi do wniosku o obecności aktywnie rozmnażających się larw.

Czy wiesz Najstarsze tESTY znalezione w wyniku wykopalisk archeologicznych to ślady pasożytów znalezionych w szczątkach rekinów żyjących ponad 250 milionów lat temu.

Zmiany patologiczne

Aby wyjaśnić diagnozę, przeprowadza się pośmiertne badanie weterynaryjne zwierząt, które pomaga zidentyfikować cysticerci w mięśniach:

• mięśnie do żucia i serce są podzielone na dwie równoległe części;
• nacięcia są wykonywane w mięśniach szyi;
• przeprowadza się selektywne badanie narządów;
• lampa ultrafioletowa (OLD-41) służy do wykrywania larw pasożytów, które są w stanie świecić w tym spektrum odcieniem ciemnej wiśni.

Badanie zwłok zwierząt pomaga zidentyfikować charakterystyczne zmiany związane z wągrzycą:

• mięśnie, śledziona, otrzewna mają drobnoustrój;
• w stadium przewlekłym torbielowatość wyraża się przez szarawy odcień mięśni i ciężką dystrofię;
• powiększona krezka;
• po przecięciu więzadło limfatyczne ma jasny kolor.

Czy można wyleczyć?

Leczenie zwierząt dotkniętych cysticerci jest skomplikowane ze względu na specyficzne działanie opisanych pasożytów na organizm: jeśli bydłu przepisano silne leki przeciwhistaminowe, doprowadzi to do masowej śmierci larw, które występują w dużych ilościach w tkankach mięśniowych.

Rozkładające się larwy zatruwają ciało zwierzęcia i powodują ciężkie stany zapalne tkanek.

Obecnie nie opracowano jeszcze skutecznej metody zwalczania tasiemca, ale z pomocą weterynarzy mogą przyjść następujące preparaty z prazykwantelem (leki przeciwrobacze o szerokim spektrum działania):

1. Mebendazol. Środek dodaje się do paszy w ilości 50 mg na kilogram masy. Recepcja 10 dni.
2. Dronzite. Lek jest przepisywany ściśle indywidualnie zgodnie z wynikami badań klinicznych.

Czy osoba może zarazić się chorymi zwierzętami

Zakażenie osoby ze zwierząt zakażonych pasożytami może nastąpić na następujące sposoby:

1. Spożycie mięsa pół-surowego. Zwykle dzieje się tak w przyrodzie, gdy gotuje się grill lub mięso z krwią, to znaczy potrawy, które nie są podatne na wystarczającą obróbkę cieplną.
2. Nieodpowiednie mycie rąk w kontakcie z surowym mięsem podczas gotowania.
3. Wykorzystanie surowej wody z otwartych zbiorników zakażonych jajami robaków pasożytniczych.

Nosiciel może przez długi czas nie być świadomy obecności pasożytów w ciele, ponieważ okres inkubacji torbielowatości może mieć różny czas trwania, nawet do kilku lat, i objawiać objawy, które zależą od położenia torbieli w ciele człowieka.

Ważne! Jeśli dana osoba nie myje dokładnie rąk po pracy na osobistym poletku, jaja robaków z zainfekowanej gleby mogą dostać się do jamy ustnej i powodować zakażenie pęcherzową cysticerkozą.

Możliwe objawy inwazji u ludzi:

• bóle głowy o stałym charakterze;
• warunki konwulsyjne;
• pojawienie się ślepoty;
• napady padaczkowe;
• objawy zapalenia opon mózgowych;
• otępienie
• wodogłowie;
• upośledzenie mowy;
• niedowład;
• Zawroty głowy
• naruszenie wrażliwości;
• zmiany w psychice (omamy, majaczenie, stany depresyjne, pobudzenie);
• cysticerkoza skóry objawiająca się wysokimi formacjami guza w jamie ustnej (zwykle lokalizacją jest wewnętrzna powierzchnia ramion, górna część mostka).

Zapobieganie

Najlepszymi środkami w walce z finnozą zwierząt gospodarskich są kompleksowe środki zapobiegawcze:

• zakaz krajowego uboju żywego inwentarza i sprzedaży produktów mięsnych do zakładów przetwórczych i rzeźni bez odpowiedniej kontroli weterynaryjnej;
• rozpowszechnianie wiedzy na temat zakażeń robakami pasożytniczymi wśród populacji i hodowców zwierząt gospodarskich;
• kontrola przez służby weterynaryjne i sanitarne stanu gospodarstw i rzeźni;
• znakowanie bydła rzeźnego;
• wykorzystanie zwłok zarażonych zwierząt, gdy znaleziono w nich więcej niż trzy cysticerci poprzez nacięcia mięśni.

Potrzebne są również środki zdrowotne:

• ścisła współpraca służb medycznych i weterynaryjnych;
• wdrożenie środków zapobiegawczych i terapeutycznych w odniesieniu do hodowców zwierząt i populacji (odrobaczanie w warunkach szpitalnych, zapobieganie rozproszeniu segmentów i jaj robaków);
• stworzenie warunków higienicznych i sanitarnych w gospodarstwach hodowlanych w celu zapobiegania infekcjom robaków pasożytniczych (wyposażenie łazienek, mycie rąk, regularne środki odrobaczania, badanie odchodów pracowników gospodarstwa);
• kontrola ścieków (dezynfekcja i filtracja) w skali krajowej.

Czy wiesz W zależności od liczby robaków w ciele są one w stanie „pompować” od gospodarza do pół litra krwi dziennie.

Dlatego ścisła współpraca między służbami medycznymi i weterynaryjnymi, zgodność z podstawowymi zasadami higieny podczas pracy ze zwierzętami i działkami gospodarstwa domowego, a także dokładne mycie rąk podczas przygotowywania i konsumpcji produktów mięsnych, są ważnymi środkami zapobiegawczymi w zwalczaniu wągrzycy bydła i ludzi.