Po urodzeniu cielęta ze sterylnych warunków wchodzą na świat z bakteriami i wirusami wywołującymi różne choroby. Ponieważ dzieci nadal mają słabą odporność, ich ciało nie jest w stanie poradzić sobie z chorobami występującymi u bydła. Rolnicy muszą zwracać szczególną uwagę na zdrowie i kondycję młodych zwierząt, aby w odpowiednim czasie zapewnić wykwalifikowaną pomoc. Celem tego artykułu jest rozmowa o powszechnych chorobach cieląt, jak sobie z nimi radzić, jakie środki zapobiegawcze są konieczne, aby im zapobiec.

Klasyfikacja chorób

Choroby cieląt są usystematyzowane według pochodzenia i dzielą się na:

• objawowy;
• etiologiczny.

Objawowe

Opisaną grupę chorób klasyfikuje się według ich wpływu na układ i narządy noworodków:

• oddechowy - wywołany przez wirusy, bakterie i pasożyty; wpływać na układ oddechowy młodych zwierząt;
• Żywieniowe - powstają z powodu zaburzeń żołądkowo-jelitowych;
• oftalmiczne - powstają w wyniku zapalenia spojówki oka;
• inne choroby.

Etiologiczne

Ta kategoria chorób jest usystematyzowana zgodnie z przyczynami ich pojawienia się, biorąc pod uwagę dominujące uszkodzenie pojedynczego narządu.

W tej grupie wyróżnia się następujące choroby:

• zakaźny - wywoływany przez mikroorganizmy, grzyby i wirusy; choroby zakaźne są uważane za szczególnie niebezpieczne, które mogą wpływać na inne rodzaje zwierząt domowych, a także ludzi;
• niezakaźne - powstają w wyniku naruszenia przewodu żołądkowo-jelitowego z powodu niewłaściwej diety, a także naruszenia zasad trzymania zwierząt i opieki nad nimi.

Czy wiesz Cielęta, podobnie jak dorosłe krowy, mają dobrze rozwinięte poczucie czasu. Dobrze zorganizowana codzienna rutyna przyczyni się do ich dobrego rozwoju i dobrego samopoczucia.

Choroby cieląt, ich objawy i leczenie

Poniżej znajduje się opis chorób, na które najczęściej cierpią cielęta, objawów, na podstawie których można je zidentyfikować oraz możliwych metod leczenia.

Oddechowy

Istnieją takie rodzaje chorób układu oddechowego u cieląt (uważa się je za powszechne):

1. Zapalenie oskrzeli i zapalenie opłucnej. Oskrzela, płaty i wyściółka płuc ulegają stanom zapalnym, czemu towarzyszy nagromadzenie surowiczego wysięku w pęcherzykach płucnych i oskrzelach. Istnieją trzy formy choroby: ostra, podostra i przewlekła, które wyrażają się bladością błon śluzowych, zagęszczeniem tkanki płucnej ze zmianami chorobowymi, przekrwieniem górnych dróg oddechowych, obrzękiem węzłów chłonnych i wyczerpaniem. Leczenie wykonuje lekarz weterynarii, który przepisuje antybiotyki (streptomycynę, penicylinę, cefalotynę, erytromycynę) w zalecanych dawkach. Zapobiegawczymi środkami choroby są stworzenie akceptowalnych warunków dla utrzymania i odżywiania ciężarnych krów i cieląt (dobra wentylacja, opatrunek witaminowy, wystarczająca ilość mleka dla cieląt); sprzęt rolniczy ze zdrowymi klinicznie i laboratoryjnie młodymi zwierzętami; zgodność z reżimem sanitarnym w pomieszczeniach, w których trzymane są zwierzęta (dezynfekcja); terminowe wykrywanie i leczenie chorych zwierząt.
2. Kaszel z powodu gruźlicy. Choroba jest ostra i podostra i towarzyszą jej następujące objawy: gorączka (do 40 ° C), silny kaszel z wydechem i wysiłkiem, trudności w oddychaniu, świszczący oddech. Środki medyczne na tę chorobę nie są stosowane: bydło jest poddawane ubojowi, miejsca zatrzymania są dezynfekowane i przestrzegane są określone normy weterynaryjne i sanitarne. Środki zapobiegające gruźlicy obejmują: przebywanie na comiesięcznej kwarantannie nowo przybyłych zwierząt, zakaz kontaktowania się z chorymi zwierzętami z ludźmi, przeprowadzane są okresowe badania przy użyciu tuberkuliny, regularna dezynfekcja pomieszczeń.
3. Kaszel jako objaw helmintiozy (dyktokokazy). Spowodowane przez nicienie Dictyocaulus, pasożytujące w oskrzelach. Kliniczne objawy zakażenia obejmują zmniejszenie apetytu, biegunkę, stan depresyjny, bolesny kaszel z wydzielaniem plwociny, zwiększone i szybkie oddychanie ze świszczącym oddechem, wydzielina z dróg nosowych, gorączkę do 40-41 ° C, wychudzenie i niedokrwistość, obrzęk w okolicy klatki piersiowej komórki na kończynach i okolicy podżuchwowej. Diktyokulozę leczy się za pomocą inhalacji jodkiem monochlorku (Monclavit-1), a także lekami przeciw robakom (Nilverm 20%, tetramizol, fenbendazol), których dawkowanie zostanie przepisane przez lekarza weterynarii. Środki zapobiegawcze to dostępność osobnej działki do wypasu młodych zwierząt do roku, izolacja od dorosłego żywego inwentarza, trzymanie cieląt poza bagnem.

Czy wiesz Krowy, podobnie jak inne duże zwierzęta, mogą spać w pozycji stojącej. Wynika to ze specjalnej struktury stawów kolanowych, których kości są w stanie „zablokować” się w określonej pozycji, co pozwala krowom rozluźnić pozostałe mięśnie w ciele.

4. Salmonelloza Choroba zakaźna, której towarzyszy gorączka, zaburzenia żołądkowo-jelitowe i uszkodzenie płuc. W ostrym przebiegu choroby występuje wysoka temperatura (41 ° C i więcej), upośledzone tętno, częstość akcji serca powyżej 145 uderzeń / min.), Zapalenie spojówek, osłabienie i ospałość, zaburzenia apetytu, biegunka o cuchnącym zapachu, szarawe pasma w kale i smugi krwi, gwałtowny spadek objętości moczu, mocz jest mętny. W przewlekłym przebiegu objawy ze strony przewodu pokarmowego słabną, a objawy oddechowe zaczynają się nasilać: surowiczo-ropne odpływy z dróg nosowych, łagodny kaszel, łagodnie zamieniający się w bolesny i wilgotny kaszel, ciężki i przyspieszony oddech z sapaniem, objawy zapalenia płuc. W celu leczenia chore młode zwierzęta są oddzielane od reszty zwierząt gospodarskich i zalecana jest kompleksowa terapia w celu stłumienia czynników wywołujących chorobę (Salmonella), aby ułatwić zatrucie i przywrócić naturalne funkcjonowanie przewodu pokarmowego i oddychanie. W tym celu weterynarz przepisze wielowartościowe serum przeciwtoksyczne z antybiotykami w połączeniu (tetracyklina, cefalosporyna, lewomycetyna), a także sufanilamidy (norsulfazol, etazol, sulcimid). Aby zapobiec zakażeniu salmonellą, dla cieląt stosuje się następujące środki: od pierwszych dni życia stosują kwasofilną hodowlę bulionową (ABA) i propionową kwasofilową hodowlę bulionową (PABA) raz dziennie, szczepić koncentratem szczepionki formolvac, izolować chore zwierzęta gospodarskie i dokładnie dezynfekować krowy.

Jelitowe

Patologie jelitowe są szczególnie niebezpieczne dla życia zwierząt, ponieważ są spowodowane naruszeniem funkcji przewodu pokarmowego i są w stanie szybko rozprzestrzenić się na zdrowe zwierzęta gospodarskie, co prowadzi do masowej śmierci zwierząt.

Przedstawiono choroby jelit młodych zwierząt:

1. Niestrawność Najczęstsza niezakaźna choroba cieląt, na którą wpływa przewód pokarmowy. Przyczyną choroby jest niewłaściwa dieta ciężarnych samic, przedwczesne karmienie młodych zwierząt siary i niewłaściwa opieka. Objawami są biegunka i odwodnienie, odmowa picia i jedzenia, bladość błon śluzowych, ogólne osłabienie, cielęta mogą polizać ściany stodoły. Leczenie niestrawności polega na zmniejszeniu dawki siary i suchej karmy, rozlutowaniu 1% roztworem soli i mieszaniną wody i mleka (1: 1), dodając do diety surowe białka jaja; stosowanie wywarów z kory dębu i krwawnika. W celach profilaktycznych do młodego bagna dodaje się wywary ziołowe (mięta pieprzowa, omanowy, krwawnik pospolity).
2. Biegunka Może wystąpić w wyniku zakażenia szczepem wirusa E. Coli, a także rotawirusów i koronawirusów. Objawami zakażenia tymi patogenami są: pojawienie się krwawych stolców u cieląt, całkowite wyczerpanie, ogólna posocznica; żółto-zielony kał, gorączka, owrzodzenie jamy ustnej, pieniąca się ślina, opadające oczy, sucha skóra, zgrzytanie zębami, letarg. Leczenie jest przepisywane przez lekarza weterynarii i obejmuje szereg szczepionek, antybiotyków i surowic (w tym tetracyklinę, lewomycetynę, trichorol, Ditrim, Nitox, spalony ałun, Nitox, Katozal), a także sorbent i probiotyki. Należy również stosować środki ludowe oparte na preparatach ziołowych. Metodami zapobiegania biegunce są stosowanie środków sanitarnych i higienicznych w celu opieki i utrzymania cieląt, terminowe szczepienia, obfite karmienie młodych zwierząt siarą wysokiej jakości, ochrona cieląt przed kontaktem z obornikiem innych zwierząt.
3. Zapalenie żołądka i jelit Choroba objawia się przedłużającym się zaburzeniem żołądkowo-jelitowym spowodowanym złej jakości (brudna) lub kwaśna pasza, a także przenoszeniem zwierząt na nowe pożywienie i zlewki. Głównym objawem zapalenia żołądka i jelit jest osłabienie jelita, któremu towarzyszy biegunka. Leczenie składa się z kilku etapów: wykluczenie mleka z diety, pierwszego dnia picia z jednym procentem soli fizjologicznej, a na drugim cielęciu są one przylutowane solą fizjologiczną w stosunku 1: 1, trzeciego dnia dają przelew z osolonej wody z mlekiem (1: 4); przenoszą się na pięciokrotne karmienie jednym karmieniem, które obejmuje 1 litr mocnego roztworu herbaty, 10 g soli i trzy surowe białka kurczaka. Zapobieganie będzie wykluczeniem przyczyn opisanej patologii.

Ważne! Należy pamiętać, że nawet przy leczeniu cieląt po kokcydozie pozostają one ich dystrybutorami.

4. Kokcydioza Choroba występuje z powodu przeniknięcia do organizmu cielęcia pasożytów - eimeria, zlokalizowanego w przewodzie pokarmowym. Patogeny dostają się do organizmu, głównie latem, podczas wypasu na mokradłach lub podczas picia z otwartego zbiornika. W ostrej postaci choroby obserwuje się następujące objawy: ogólne zmęczenie, brak apetytu, łzawienie, luźne stolce, gorączka, bruksizm (zgrzytanie zębami), pojawienie się wrzodów w jelitach. Kokcydoza jest leczona w następujący sposób: zwierzę jest lutowane roztworem mleka z dawką siarczanu potasu; dezynfekcja kabin. Aby zapobiec zwierzętom, są one przenoszone do kwarantanny, wyklucza się wypas na terenach podmokłych, bieżącą wodę wykorzystuje się do picia, a warunki życia są zoptymalizowane.

Choroby oczu

Ponieważ oczy cieląt są niezwykle wrażliwe i wrażliwe, często są narażone na negatywne czynniki, które powodują ich chorobę.

Przydatne będzie również sprawdzenie, czy można karmić cielęta mlekiem w proszku, a także zapoznać się ze specyfiką tuczu babek do mięsa.

Oto niektóre z nich:

1. Zapalenie spojówek Jest to spowodowane różnymi czynnikami - uszkodzeniami mechanicznymi, alergiami, infekcjami, efektami chemicznymi, upośledzoną funkcją gruczołów łzowych. Owady (kleszcze, muchy) mogą przenosić bakterie do oczu. Choroba ma kilka objawów: nieżyt, ropowata, ropna, pęcherzykowa. Objawy są następujące: niewielki wzrost temperatury, czerwona spojówka, obrzęk powiek, światłowstręt, któremu towarzyszą półprzymknięte oczy, niewielkie krwotoki z naczyń krwionośnych, z przewlekłą postacią, niebieskawy kolor błony śluzowej oka. Do leczenia konieczne jest przemycie woreczków spojówkowych ogrzanym roztworem kwasu borowego lub furatsiliny; ropny przebieg leczy się przez wprowadzenie antybiotyków lub 30% roztworu sulfacylu do woreczków łzowych. Zakop oczy w roztworze siarczanu cynku lub rezorcyny; postać pęcherzykową traktuje się przez traktowanie pęcherzyków lapis, a następnie przemywa się roztworem chlorku sodu. Stosuje się maść na bazie tetracykliny lub nowokainy. Środki zapobiegawcze będą polegały na wykluczeniu przyczyn i czynników powodujących tę chorobę.
2. Zapalenie rogówki (zapalenie rogówki). Ta patologia u cieląt może być spowodowana zapaleniem rogówki oka z powodu uszkodzeń mechanicznych, oparzeń termicznych, ataku chemicznego i infekcji, w których zapalenie rogówki jest jednym z objawów. Objawami klinicznymi zapalenia rogówki są otępienie rogówki, wybielanie lub pojawienie się szaro-żółtego koloru rogówki, światłowstręt, łzawienie, surowicze wydzielanie z oczu, niewielkie krwotoki z naczyń krwionośnych oka. Leczenie przeprowadza się w następujący sposób: worek spojówkowy przemywa się roztworem kwasu borowego; Do torby wprowadza się antybiotyk lub sulfonamid. Z pragnieniem zaszczepiono jednoprocentowy roztwór dioniny; przepisać witaminy (Retinol, trójwitamina). Wyłączenie wpływu negatywnych czynników na zdrowie oczu młodego bydła zapobiegnie zapaleniu rogówki.

Inne choroby

Istnieją również inne często występujące choroby młodego bydła, które przyczyniają się do ich opóźnionego wzrostu i rozwoju.

Dowiedz się o głównych przyczynach kaszlu u cieląt.

Wśród nich są:

1. Niedobór witaminy Choroba rozwija się w wyniku braku witamin w organizmie lub z powodu ich słabego wchłaniania z powodu chorób żołądkowo-jelitowych. Istnieją dwa rodzaje niedoborów witamin: z powodu braku witaminy A i braku witaminy D (krzywicy). W pierwszym przypadku chorobę obserwuje się u osób, które nie otrzymują karotenu z mlekiem matki. W takim przypadku obserwuje się następujące objawy: blade błony śluzowe, wyczerpanie, sucha skóra, pomarszczone włosy, obolałe oczy, niedowidzenie. Witaminę A leczy się wstrzykując witaminę A (50-100 tysięcy jednostek) raz dziennie przez 5 dni. Aby zapobiec temu naruszeniu, konieczne jest prawidłowe karmienie młodych zwierząt, karmienie suplementów witaminowych w postaci oleju z ryb lub marchwi z jedzeniem. W drugim przypadku, w przypadku krzywicy obserwuje się następujące objawy: młode zwierzęta zaczynają pić mocz, żuć obornik, szmaty, skórę; kłamią bardziej niż ruch; obserwuje się utratę masy ciała i słaby wzrost, skrzywienie kończyn, utratę sierści. W celu leczenia i zapobiegania cielętom należy podawać mączkę kostną i olej rybny, a także narażać się na sztuczne lub naturalne promieniowanie ultrafioletowe.
2. Choroby skóry Dzięki tej patologii cielęta doświadczają wypadania włosów. Wśród przyczyn są choroby grzybowe (porosty) i pasożytnicze (obecność osób jedzących włosy, nużycy i zjadania wszy). Porosty są traktowane natychmiast po wykryciu, aby zapobiec ich rozprzestrzenianiu się w całym inwentarzu żywym (może również wystąpić infekcja u ludzi). Miejsca zakażenia grzybiczego są smarowane środkiem antyseptycznym. Dotknięte zwierzęta są izolowane od reszty stada, obory są dezynfekowane. Choroby pasożytnicze nie tylko psują wygląd zwierząt, ale także osłabiają ich odporność, ponieważ pasożyty dopuszczają toksyczną ślinę do krwi zwierząt. Prawdopodobieństwo rozprzestrzeniania się pasożytów w całym stadzie jest wysokie. Zakażenia pasożytnicze są leczone roztworem chlorofosu, iwermektyny, emulsji dikrezylu (zgodnie z instrukcją). Środki zapobiegania chorobom skóry u młodego bydła obejmują kontrolę jakości pasz, zgodność z normami sanitarnymi, terminowe usuwanie odchodów i zmianę ściółki, regularne leczenie pomieszczeń środkami antyseptycznymi, rutynowe szczepienia oraz dokładne badanie każdej osoby przez weterynarza.

Jak widać z powyższego, młode bydło może być dotknięte chorobami zakaźnymi i niezakaźnymi o różnej etiologii. Każda choroba ma swoje przyczyny i objawy.

Są leczone różnymi lekami i lekami na bazie roślin leczniczych i chemikaliów. Choroby niezakaźne nie wymagają kwarantanny (w przeciwieństwie do chorób zakaźnych, które niosą ze sobą ryzyko zmian na dużą skalę).

Ważne! W żadnym wypadku nie należy pozwalać zwierzętom na lizanie leków stosowanych w zwalczaniu pasożytów lub zakażeń grzybiczych.

Ogólne zapobieganie chorobom

Aby zapobiec powszechnym chorobom u młodego bydła, należy przestrzegać ogólnych środków zapobiegawczych:

• w gospodarstwie preferuj całoroczne przetrzymywanie zwierząt w zagrodzie (z obecnością twardej powłoki na miejscu);
• podczas pobierania stada przeprowadzić wstępne badanie każdego osobnika pod kątem obecności chorób;
• zapobiegać chorobom pasożytniczym;
• obory powinny być umieszczone w suchych miejscach, na wzgórzach;
• utrzymywać cielęta suche i ciepłe;
• zapewnić zróżnicowaną i pożywną dietę;
• organizować picie zwierząt gospodarskich pod bieżącą wodą z kranu;
• prowadzić regularne i dokładne czyszczenie obornika z obór;
• podgrzać obornik i wykorzystać go jako nawóz;
• monitorować czystość karmników i poideł;
• regularnie (1-2 razy w miesiącu) dezynsekcja i dezynfekcja stodoły;
• tworzyć grupy zwierząt zgodnie z ich wiekiem i stanem zdrowia;
• terminowo umieścić chore zwierzęta w kwarantannie, izolując je od populacji ogólnej;
• karm cielęta karmą trawą tylko z udanego pastwiska;
• przeprowadzać regularne szczepienia żywymi i inaktywowanymi szczepionkami, surowicą hiperimmunizacyjną, immunoglobulinami i bakteriofagami.

Wszystkie choroby cieląt należy rozróżnić, aby zlokalizować problem na czas. Właściciel musi stale współpracować z doświadczonym weterynarzem, który może udzielić terminowej pomocy. Szczególną rolę odgrywają tutaj środki zapobiegawcze, optymalne warunki osadzenia, a także zrównoważona, wzmocniona dieta.